MPR's Public Insight Journalism initiative is perhaps the most advanced effort thus far in involving the audience in the news-gathering process. The Minnesota work — along with similar attempts around the world — may well be a model for the future of journalism itself.
The Internet, of course, has made the involvement of the public in news-gathering inevitable. Already, often the best photography and video from disaster scenes comes directly from eyewitness cameras and cellphones. And readers are now accustomed to logging onto sites to discuss the news via forums and discussion boards
Reader opinion, however, has produced mixed results, most famously when the Los Angeles Times briefly permitted readers to offer edits to its editorial pages. The “wikitorial” was shut down after only three days, after a barrage of obscene and racist contributions.
Despite some false starts, audience involvement in newsgathering is taking hold around the world. The Gannett newspapers, for example, are restructuring their local newsrooms to actively solicit reader input. The process is sometimes called “crowdsourcing,” and one good example was at Gannett’s Fort Myers, Fla., newspaper. The city planned a controversial new sewer project, and the newspaper asked readers for help in covering the story. The paper was initially overwhelmed by the number of responses but within days they ended up with volunteers ranging from accountants and engineers, who helped review the plans, to an actual whistle-blower within the public works department.
Another recent experiment in audience involvement is NewAssignment.net, launched by influential New York journalism professor Jay Rosen. NewAssignment.net asks the audience both to research and to write the stories; their first effort, published last month on Wired.com, was about so-called “open source” journalism itself. Rosen and colleagues considered it a mixed success, particularly in terms of the complexity of getting so many contributors to work together. They will continue to use the same techniques for the presidential campaign in a new effort called OffTheBus.
The BBC, another leader in citizen outreach, now has over 30 employees who do nothing but deal with public input, which includes everything from approving comments for display on the Web site to sorting through news tips and sending them on to the right reporters. The role has in fact become the latest entry-level job for BBC journalists. The BBC, however, is blessed with substantial government funding; more cash-strapped journalism organizations can’t quite so easily staff up to meet the new challenge.
All three of the examples above reflect one fundamental problem of audience involvement: There are far more readers to send information than there are journalists to receive it. Reporters are used to dealing with a handful — perhaps a dozen — sources on a given story. How do you handle the volume of information — both useless and priceless — that comes in when you open the door to the public?
Minnesota Public Radio has an interesting answer. Their “Public Information Network” is a database of volunteer sources — now up to nearly 20,000 — that includes the topics they’re knowledgeable about as well as information about their demographics.
MPR finds volunteers in various ways — for specific stories, they’ll make requests on-air as well as through the Web site. And there is a standing Web page where new volunteers can fill out a brief questionnaire that asks about areas of expertise, occupation, political activity, “passionate” interests and personal data. All of the information is treated with the same confidentiality as other newsroom sources.
Despite the Minnesota tag, the project is national; MPR is part of the American Public Media Group, which includes stations around the Midwest as well as Southern California. MPR also produces such well-known national programs as Prairie Home Companion and Marketplace. Thus the database ranges from Muslims who live in Minnesota and experts on K-12 education to small-business owners and newly returned Iraq veterans. And American Public Media has now set up a Center for Innovation in Journalism that is teaching the technique to other public radio stations around the country.
“No matter how hard newsrooms try with their hiring,” says Michael Skoler, the executive director of the center, “they still have a hard time creating the kind of diversity that exists in the communities they cover.” Often, when a reporter is looking for comments and reactions on a topic, they reach out to their own social network and to friends of friends — a segment that tends to be fairly homogenous. With the database, says Skoler, “we shake not just our personal tree, but other trees as well.”
MPR’s software also lets their “analysts” — the audience specialists — easily select a subset of volunteers for specific queries. Thus they don’t end up looking at thousands of random responses to a request for help — the queries are targeted to a reasonable number, usually in the low hundreds, so it’s possible to promise that every single response is read and considered.
The approach produces sources that conventional reporting might never uncover: When doing a story on a high school student in trouble for writing a violent short story, the database turned up a woman who had once been in trouble for the same offense — but was now herself a high school creative writing teacher.
Perhaps most intriguingly, MPR also uses its database to gather small groups of interested citizens simply to discuss current issues, in the company of a facilitator and several reporters. The idea is to listen for new story ideas that haven’t even yet appeared on the reporters’ radar screens.
Going forward, involving the audience has two other potential benefits. The first is that reader participation may help restore confidence in the media — an institution that has taken some hits in public esteem over recent decades. The second is more practical: In an era of newsroom cutbacks, this is an inexpensive way to put more “feet on the street.” Particularly at the local level, there are never enough reporters to cover every school board meeting or Little League game. Some observers even suggest that volunteering to help with community journalism might someday be seen as something akin to donating time to the volunteer fire department.
That second benefit concerns some traditional journalists and photographers, who fear that volunteer labor and big databases may end up reducing the need for professionals.
But, in the end, audience participation isn’t a replacement for existing journalists. It is instead a natural extension of what journalists already do: find the best sources to help understand and explain the story.
کارآیی و سرعت، بزرگترین فاکتور در صنعت فناوری اطلاعات ( IT ) است و مهمترین چالش ها و تلاش ها نیز جهت بهتر شدن این فاکتورها صورت گرفته است ولی هیچ گاه این تلاش ها کافی نبوده است.
دوربین دیجیتال امروزی دارای مگا پیکسل های بیشتری برای ذخیره اطلاعات در کارت حافظه هستند. کیفیت و دقت چاپ نیز بسیار بالا رفته است.
پردازشگرهای PC نیز سرعت بالاتری پیدا کرده اند و حتی دسترسی به اینترنت نیز بسیار آسانتر و سریعتر شده است ولی در حال حاضر بیشترین گلوگاه در را توسعه صنعت IT، ارتباطات اینترنتی هستند ( نه سخت افزار).
GRPS ها توانایی تحویل 40 کیلوبایت در هر ثانیه را دارند ولی شرط آن است که در واحد زمان، افراد زیادی از تلفن و یا سیستم های خود استفاده نکنند.
دستگاه 3G توانایی تحویل اطلاعات به میزان 384 کیلو بایت در هر ثانیه را دارد ( فقط در زمانی که سیستم موبایل در حالت سکون و غیر فعال باشد ) وقتی از مودم 56 کیلوبایت در ثانیه ( سیستمADSL ) استفاده شود تصاویر تا حدی مبهم و دیر ظاهر می شوند.
در مقایسه با سرعت Wifi که چندین مگابایت است، سرعت ADSL این است( حداکثر سرعت 288 کیلوبایت درهرثانیه ).
شرکت Telewest به وسیله عرضه سیستمBT و در مقایسه آن با ADSL و مودم های کابلی وارد بازار شد. درآینده سرعت BT بالاتر از اتصالات DSL خواهد بود.
10 سال قبل از آزمایشگاه شرکتBT در حال طراحی سیستم ویدئویی و انتقال اطلاعات به وسیله تلفن بود. آنها با شتاب فراوان سیستم DSLِِِA را طراحی کردند که توانایی انتقال1مگابیت سیگنال آنالوگ تا فاصله 5 کیلومتر به وسیله یک جفت سیم را داشت.
سیگنال آنالوگ متشکل از 256 زیر حامل بود که بین 2-1 مگابیت درهرثانیه از تصاویر ویدئویی دیجیتال را انتقال داد.
کیفیت تصاویر VHS بود و بعلت ممنوع بودن پخش تصاویر BT از تلویزیون انگلستان، این سیستم کارآمد نبود. بنابراینBT مشغول ذخیره تصاویر فیلم ها بر روی یک سرویس دهنده و ارسال مستقیم به مکان های درخواست کنندگان شد.
این سیستم که سیستم ویدئویی بر اساس تقاضای افراد ( VOD) نام داشت، جالب و ارزان تر بود.
نقص و شکست در سیستمVOD سبب ایجاد دسترسی اینترنت با استفاده از ADSL جهت کاربران شد. این تکنولوژی سرعت انتقال بالاتری دارد (4 - 3 مگابایت در هر ثانیه در فاصله های 4-3 کلو متری و یک مگا بایت در ثانیه در فواصل طولانی تر).
در صورت خرج فراوان برای ایجاد سیستم تجاری حداکثر انتقال اطلاعات 2 مگابایت در هر ثانیه است. ممکن است ما نگاه متقارنی به قضایا داشته باشیم ( بجای نامتقارن و یا DSL ).
در مورد سیستمADSL که سیستم کانال آنالوگ صوتی است و Pots نامیده می شود با فشرده سازی اطلاعات صوتی امکان انتقال 32 کیلوبایت در هر ثانیه ایجاد می شود. پهنای انتقال فرکانس 2 مگابایت در هر ثانیه است.
همزمان با افزایش سرعت، کارآیی سیستم ها بیشتر شد. یکی از راه های ایجاد نسل جدید اینترنت، که اینترنت 2000 نامیده می شود موثرتر کردن اطلاعات است.
بر اساس مطالعات انجام شده در کالتیچ در موسسه فن آوری شبکه در کالیفرنیا که براساس پروتکل کنترل انتقال درجه بندی شده اطلاعات و یاFAST TCP کار می کنند امکان به روز کردن این پروتکل و افزایش کارآیی سیستم ها وجود دارد.
این موسسه در طول دهه 80 در راه انتقال فایل های متنی و صوتی و تصویری تلاش زیادی داشته است.
کارTCP تبدیل و شکستن فایل های بزرگ به قطعات کوچکی از اطلاعات بود. کامپیوتری که اطلاعات را می فرستد به دنبال تصدیق امنیت درسیستم گیرنده است.
اگر تعداد زیادی از قطعات اطلاعاتی گم شوند، میزان انتقال عملا نصف می شوند. ساختن قطعات بزرگتر سبب افزایش سرعت انتقال اطلاعات می شود ولی اکثر مسیریاب ها ( Router ) نیاز به تعویض دارند.
TCP از اندازه های متعارف قطعات ( Paceket ) اطلاعاتی استفاده می کند ( برای کار با مسیر یاب ها ) و زمان رفت و برگشت و تاخیر و حذف قطعات را محاسبه می کند.
نرم افزار هوشمند جهت فرستادن و پشتیبانی آن را دارد، لازم است!
یک آزمایش در فاصله 10000 کیلومتری بین جنوا و کالیفرنیا با سرعت متوسط 925 مگابایت در هر ثانیه کار می کند ( در مقایسه با TCP که266 مگابایت کار می کند ).
برای اکثر خوانندگان اگر ناحیه کاربر کابل کشی نشده باشد سیستم BT بهترین انتخاب است و تمامی انتقالات امروز BT به صورت دیجیتالی هستند.