دنیای موسیقی و نسل جدید حامل‌ها

slotMusic، ترکیبی از کارت‌های حافظه میکرو SD و فرمت MP3، بدون داشتن محدودیت کپی دنیای موسیقی دیجیتال به زودی نسل جدیدی از حامل‌ها را به خود خواهد دید. موسیقی دیگر تنها بر روی لوح‌های فشرده، صفحه‌های دیجیتالی یا در اینترنت عرضه نخواهد شد. نسل جدیدی از حامل‌ها در راهند که البته چندان هم غریبه نیستند. چهار شرکت Universal، Sony BMG، Warner و EMI قصد دارند با همکاری شرکت SanDisk، تولیدکننده کارت‌های حافظه، موسیقی را بر روی کارت‌های SD میکرو به بازار عرضه کنند. آهنگ‌ها با فرمت MP3 و بدون محدودیت کپی خواهند بود. این نسل جدید حامل‌های موسیقی، slotMusic نامیده شده‌اند. به این روش تلاش می‌شود تا عرضه موسیقی هم‌چنان بر روی حامل‌های فیزیکی ادامه پیدا کند. بر اساس آمار، در سال گذشته میلادی ۴۴۹ میلیون آلبوم موسیقی بر روی لوح فشرده فروخته شده‌اند، در حالی‌که تنها ۵۰ میلیون آلبوم از طریق اینترنت عرضه و دانلود شده‌اند. البته خرید موسیقی بر روی لوح‌های فشرده در سال گذشته ۱۹ درصد کاهش یافته است. زمانی‌که لوح‌های فشرده به بازار آمدند، دستگاه‌های جانبی‌ای برای خواندن و کپی کردن اطلاعات بر روی آنها لازم بود، اما امروزه دستگاه‌های بسیاری وجود دارند که قابلیت خواندن یا نوشتن اطلاعات بر روی کارت‌های SD میکرو را دارند. از میان این دستگاه‌ها می‌توان به MP3 Player ها و تلفن‌های همراه اشاره کرد. این خود مزیتی است که امید می‌رود جای حامل‌های جدید را در بازار موسیقی باز کند. مدیر بخش صوتی و تصویری شرکت SanDisk می‌گوید که موسیقی بر روی کارت‌های SD میکرو با ظرفیت یک گیگا بایت عرضه خواهند شد. با این ظرفیت نه‌تنها آهنگ‌های آلبوم، عکس روی جلد و متن آهنگ‌ها روی یک کارت جا می‌شوند، که ظرفیتی هم برای اطلاعات شخصی کاربر باقی می‌ماند. عرضه تجاری slotMusic ها ابتدا در آمریکا و سپس در اروپا آغاز خواهد شد. حامل‌های جدید در بسته‌بندی شبیه به لوح‌های فشرده و به همان قیمت عرضه خواهند شد.

سال ۲۰۱۲، سال تلفن‌های همراه با دستگاه شارژ یکسان

در کنفرانس جهانی تلفن‌های همراه در بارسلونا اعلام شد که تا سال ۲۰۱۲، شرکت‌های اصلی تولید‌کننده‌ی تلفن‌های همراه، گوشی‌های خود را با شارژری واحد به بازار عرضه خواهند کرد. بزرگترین شرکت‌های تولید‌کنند‌ه‌ی تلفن همراه، بر سر عرضه‌ی شارژری واحد به توافق رسیدند. این توافق توسط راب کانوی (Rob Conway)، رئیس "سیستم جهانی ارتباطات همراه" (Association GSM) در کنفرانس جهانی تلفن‌های همراه در بارسلونای اسپانیا اعلام شد. وی گفت: «تا سال ۲۰۱۲ اکثر تلفن‌های همراه با یک شارژر استاندارد به بازار عرضه می‌شوند.» پیش از اعلام این مطلب، کمیسیون اتحادیه‌ی اروپا تولیدکنندگان تلفن‌های همراه را تهدید کرده بود، در صورتی که بر سر یک شارژر استاندارد به توافق نرسند، برای آنها مقرراتی الزامی وضع خواهد کرد. گونتار فریوهگن، کمیسر صنایع اتحادیه‌ی اروپا، در مصاحبه‌ای با دویچه‌وله گفت، اتحادیه‌ی اروپا در صورت لزوم شرکت‌های تولید‌کننده‌ی تلفن‌های همراه را به عرضه‌ی شارژرهای واحد مجبور خواهد کرد تا از فشار بی‌مورد بر محیط زیست کاسته شود. وی به بیش از ۳۰ نوع مختلف دستگاه شارژر در ۲۷ کشور عضو اتحادیه‌ی اروپا اشاره کرد و گفت، صبر اتحادیه کم‌کم در حال به سر آمدن است. طرحی که از هزینه‌های اضافی می‌کاهد پس از یکی‌شدن شارژرها، تولیدکنندگان تلفن‌های همراه می‌توانند دستگاه‌هایشان را بدون شارژر هم عرضه کنند. چون در هر خانه‌ای یک دستگاه شارژر پیدا می‌شود. این امر به تولید‌کنندگان کمک خواهد کرد تا در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند. به گفته‌ی انجمن GSM""، ۲۰ شرکت تولید‌کننده‌ی تلفن همراه، از جمله نوکیا، سامسونگ، موتورولا، ال‌جی و سونی‌اریکسون، از جمله شرکت‌هایی هستند که از طرح‌های جدید این انجمن حمایت می‌کنند. هم‌چنین برخی از ارائه‌کنندگان خدمات تلفن همراه (اپراتورها)، مانند T-Mobile، Vodafone و 02، از پشتیبانان این طرح هستند. طرحی که از تعدد شارژرها می‌کاهد تولیدکنندگان تلفن‌های همراه تاکنون دستگاه‌های خود را با شارژر‌های مختلفی عرضه می‌کردند که تنها در همان دستگاهِ عرضه‌شده قابل استفاده بودند. در حالی که شارژرهای جدید بر پایه‌ی استانداردهای "میکرو یو‌اس‌بی" (USB 2.0 - 3.0) ساخته می‌شوند. این شارژ در قیاس با دستگاه‌های شارژ‌کننده رایج،۵۰ درصد کمتر انرژی مصرف می‌کند. راب کانوی به همین موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «این امر باعث می‌شود که انتشار سالانه‌ی گاز دی‌اکسید کربن۵۰ درصد کاهش یابد»

سال ۲۰۱۲، سال تلفن‌های همراه با دستگاه شارژ یکسان

در کنفرانس جهانی تلفن‌های همراه در بارسلونا اعلام شد که تا سال ۲۰۱۲، شرکت‌های اصلی تولید‌کننده‌ی تلفن‌های همراه، گوشی‌های خود را با شارژری واحد به بازار عرضه خواهند کرد. بزرگترین شرکت‌های تولید‌کنند‌ه‌ی تلفن همراه، بر سر عرضه‌ی شارژری واحد به توافق رسیدند. این توافق توسط راب کانوی (Rob Conway)، رئیس "سیستم جهانی ارتباطات همراه" (Association GSM) در کنفرانس جهانی تلفن‌های همراه در بارسلونای اسپانیا اعلام شد. وی گفت: «تا سال ۲۰۱۲ اکثر تلفن‌های همراه با یک شارژر استاندارد به بازار عرضه می‌شوند.» پیش از اعلام این مطلب، کمیسیون اتحادیه‌ی اروپا تولیدکنندگان تلفن‌های همراه را تهدید کرده بود، در صورتی که بر سر یک شارژر استاندارد به توافق نرسند، برای آنها مقرراتی الزامی وضع خواهد کرد. گونتار فریوهگن، کمیسر صنایع اتحادیه‌ی اروپا، در مصاحبه‌ای با دویچه‌وله گفت، اتحادیه‌ی اروپا در صورت لزوم شرکت‌های تولید‌کننده‌ی تلفن‌های همراه را به عرضه‌ی شارژرهای واحد مجبور خواهد کرد تا از فشار بی‌مورد بر محیط زیست کاسته شود. وی به بیش از ۳۰ نوع مختلف دستگاه شارژر در ۲۷ کشور عضو اتحادیه‌ی اروپا اشاره کرد و گفت، صبر اتحادیه کم‌کم در حال به سر آمدن است. طرحی که از هزینه‌های اضافی می‌کاهد پس از یکی‌شدن شارژرها، تولیدکنندگان تلفن‌های همراه می‌توانند دستگاه‌هایشان را بدون شارژر هم عرضه کنند. چون در هر خانه‌ای یک دستگاه شارژر پیدا می‌شود. این امر به تولید‌کنندگان کمک خواهد کرد تا در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند. به گفته‌ی انجمن GSM""، ۲۰ شرکت تولید‌کننده‌ی تلفن همراه، از جمله نوکیا، سامسونگ، موتورولا، ال‌جی و سونی‌اریکسون، از جمله شرکت‌هایی هستند که از طرح‌های جدید این انجمن حمایت می‌کنند. هم‌چنین برخی از ارائه‌کنندگان خدمات تلفن همراه (اپراتورها)، مانند T-Mobile، Vodafone و 02، از پشتیبانان این طرح هستند. طرحی که از تعدد شارژرها می‌کاهد تولیدکنندگان تلفن‌های همراه تاکنون دستگاه‌های خود را با شارژر‌های مختلفی عرضه می‌کردند که تنها در همان دستگاهِ عرضه‌شده قابل استفاده بودند. در حالی که شارژرهای جدید بر پایه‌ی استانداردهای "میکرو یو‌اس‌بی" (USB 2.0 - 3.0) ساخته می‌شوند. این شارژ در قیاس با دستگاه‌های شارژ‌کننده رایج،۵۰ درصد کمتر انرژی مصرف می‌کند. راب کانوی به همین موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «این امر باعث می‌شود که انتشار سالانه‌ی گاز دی‌اکسید کربن۵۰ درصد کاهش یابد»

Negligible Proportion Of Artificial Carbon-based Nanoparticles F

The accumulated particles in the sediments contain at least 10,000 times more natural nanoparticles than artificial ones. This result emerged from a model study conducted by researchers at Wageningen University in the Netherlands, Duke University in the USA and Empa in St. Gallen, Switzerland. Carbon-based nanoparticles are increasingly used in products, but are also present in nature, often as miniscule soot particles originating from forest fires and from human activities such as traffic and industrial processes. Until now, it was unclear how many of the nanoparticles encountered in the environment originated from natural sources and how many originated from consumer products. Knowledge about this situation is important in order to estimate the relative risk of nanoparticles, especially now that nanoparticles are being used for more and more applications, such as anti-fungal and antibacterial agents in sunblock creams. The research team, comprising Prof. Bart Koelmans of Wageningen University and colleagues from Duke University and the Swiss Federal Laboratories for Materials Testing and Research (Empa), collected previous calculations about the emissions of nanoparticles and their concentrations in surface water in order to predict the sedimentation in lakes. Based on this information, they calculated the concentration in the sediment. The concentrations of soot in lake and river beds were already known. In an article in the March issue of the leading journal Environmental Pollution, the researchers showed that the number of artificial carbon-based nanoparticles in sediment was more than 10,000 times smaller than the concentration of already present 'natural' soot nanoparticles. These predictions were based on a worst-case scenario; the actual differences are probably even greater. With a more realistic scenario, the proportion would be 1:10 million. "This would mean that the artificial carbon-based nanoparticles pose virtually no additional risk in comparison to the proportion of nanoparticles that are already present in sediments", explains Prof. Koelmans. Nanoparticles of natural and artificial origin that enter the environment are washed away by precipitation and ultimately sink into lake or river beds, where they end up in the sediment. They also pass unaffected through water purification installations. Once in the sediment, they can bind to toxic substances and can build up in organisms, such as aquatic sowbugs or water fleas. The risks of these particles depends, among other things, on their concentration. The tiny particles are capable of passing through the cell walls in the body, resulting in cellular damage, also due to the toxic substances bound to the particles. The model calculations that were used always have a degree of uncertainty. Therefore, additional experimental support and a more detailed approach are very important. In the Netherlands, a major research programme in the area of nanotechnology (FES-High Tech Systems and Materials) is in preparation. The programme also focuses attention on the possible negative effects of nanoparticles on people and the environment.