تا به حال چیزی در مورد آویدیانها شنیدهاید؟ اصلا فکر میکنید موجودی که از زمان تغذیه میکند، به سرعت تکثیر میشود، از انتخاب طبیعی تبعیت میکند، قابلیت تکامل و بهبود حافظهاش را دارد و حتی میتواند به گذشته پیش از تکاملش بازگردد، باید چطور موجودی باشد؟
یک قهرمان تازه سری کتابهای علمیتخیلی که نویسندهاش ارادت خاصی به داروین داشته یا یک جانور فضایی کوچک که از کرهای بسیارشبیه به زمین و قوانین آن آمده است؟ هیچکدام!
به گزارش آی تی آپدیت به نقل از خبرآنلاین، آویدیانها تنها اشکال دیجیتالی از حیات هستند که در یک پلتفرم نرمافزاری به نام آویده زندگی میکنند. ژنوم آنها هم مانند بسیاری از میکرورگانیسمها خطی است با این تفاوت که از چندین خط کد تشکیل شده است. آنها مانند موجودات زنده بر سر به دست آوردن منابع با یکدیگر رقابت میکنند، تکثیر میشوند، جهش پیدا میکنند و کاملتر میشوند. آویدیانها یا اشکال دیجیتالی شبیه به آنها در نهایت میتوانند به گونههایی از حیات هوشمند مصنوعی تبدیل شوند.
وب را می توان به انقلاب صنعتی در قرن 18 و 19 تشبیه کرد اما رشد این تکنولوژی در دنیای امروز بسیار بزرگتر و پیشرفته تر از تغییرات آن دوران است.
فناوری اطلاعات، به عنوان راهبر و هدایتگر این موج پیشگام، هر روز بیش از روز پیش و با سرعتی افزونتر، ابداعی نوین را برای بشر به ارمغان آورده و عصر ما را به عصر نوآوری های پیوسته تبدیل کرده است. مجازیت بر همه عرصه ها سایه افکنده و ابزارهای آن همه شاخه ها و گرایش ها را پشتیبانی می کند. اینترنت، تلفن همراه، ارتباطات بی سیم، نرم افزار و سخت افزار و هوش مصنوعی از پدیده های این عصر می باشند.
درآستانه هزاره سوم مشخصه مهم جهان، تغییرات سریع و شگرف در زمینه صنعتی، فناوری، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است. بدون شک پیشرفت های جدید در عرصه زندگی بشر، از طریق نوآوری و خلاقیت حاصل شده است. جامعه جهانی امروز پیوسته دچار تحول و دستخوش دگرگونی است. سرعت ظهور این ابداعات به قدری است که ما فرصت کمی جهت هماهنگی با یک تکنولوژی تا ظهور تکنولوژی دیگر داریم چرا که هنوز مراحل توسعه و همگانی شدن استفاده از یک نوآوری به پایان نرسیده، محصولی جدیدتر با امکاناتی فراتر، راحتی بیشتر و هزینه های کمتر ارائه شده و ابداعات قبلی را از صحنه خارج می نماید.
یکی از مهمترین و با ارزش ترین ویژگی های عصر حاضر پیش بینی ناپذیری و عدم روشنی امور و تحولات آینده می دانند، در این شرایط تنها خلاقیت و نوآوری می تواند حتی از ابهام و عدم وضوح فرصت بسازد. امروزه تقریبا تمام کشورهای جهان در جهت افزایش بهره وری و بهبود وضعیت اقتصادی در پی خلاقیت و نوآوری هستند و یکی از دلایل عمده اهمیت فزاینده خلاقیت و نوآوری، ایجاد رقابت بین کشورهای مختلف در حال توسعه است.
از سویی دیگر رشد فزاینده اینترنت، شبکه و وب – که از مشخصههای اصلی جامعه اطلاعاتی میباشد- و تاثیر همه جانبه و اساسی آن در تمامی ابعاد زندگی امروز نشان می دهد که جهان ما بوسیله ابزار های جدید در حال تغییر شکل دادن است و توسط همین ابزار، مجازیت در همه زمینه ها پشتیبانی می شود. علوم زیست شناسی، صنعت، پزشکی، کشاورزی، مدیریت و ... خواسته و ناخواسته، به دنیای اینترنت راه یافته و امروزه معادل های مجازی آن ها با پیشوند e به معنای الکترونیک[1] برای مردم شناخته شده است و هر روز که می گذرد نیز بر تعداد آن افزوده میشود.
بدیهی است که رشد و گسترش سریع ICT [2] بر نیاز اساسی دنیای امروز ما یعنی خلاقیت و نوآوری موثر بوده و در دنیای مجازی واژه e-innovation [3] نیز جایگاه ویژهای به خود اختصاص داده است.
در سرعت الکترونیکی یا سرعت نور شبکه های جهانی، تغییرات سرعت یافته اند و e عهده دار الکترونیک است و در این میان نوآوری الکترونیکی فرآیند و فلسفه جوابگویی خلاقانه و فعالانه به تغییرات پیوسته است، چرا که e-innovation از کامپیوتر برای هماهنگی نوآوری و توسعه آن نوآوری استفاده می کند.
همشهری آنلاین:
"وقتش رسیده که زمین را ترک کنیم" این هشداری است که یکی از مشهورترین فیزیکدانان جهان "استفان هاوکینگ" خطاب به انسانها میگوید تا نسل آنها را از خطر نابودی نجات دهد
استفان هاوکینگ در مصاحبهای با وب سایت BigThink به انسانها هشدار داده که آینده دراز مدت زمین و ساکنانش در فضای خارج از این سیاره است.
به گزارش خبرگزاری مهر، وی گفت: "چند هزار سال یا چند میلیون سال دیگر را فراموش کنید، خطر نابودی طی صد سال آینده انسان را تهدید میکند زیرا تا چند صد سال دیگر جلوگیری از وقوع فجایع انسانی بر روی زمین غیر ممکن خواهد شد. نسل انسان نباید تمامی آینده خود را بر روی این سیاره سرمایهگذاری کند."
"من میتوانم خطر بزرگی را ببینم که نسل بشر را تهدید میکند. در گذشته بقای نسل بشر بارها به خطر افتاده است، فاجعه موشکی کوباییها در سال 1963 یکی از این دفعات بوده است. تناوب دفعات وقوع چنین حوادثی در آینده رو به افزایش گذاشته است."
"اما من خوشبینم در صورتی که بتوانیم تا دو قرن دیگر از بروز چنین فجایعی جلوگیری کنیم، نسل ما با گسترش یافتن در فضا ایمن خواهد ماند."
رفتن به سیارهای دیگر صرف نظر از مهاجرت و اقامت انسان در آن سیاره به تنهایی آغاز چالشی بزرگ است. به گفته "کاترین فریز" از دانشگاه میشیگان نزدیکترین ستاره به زمین ستاره "پروکسیما-قنطورس" است که 4.2 سال نوری از زمین فاصله دارد. این به آن معنی است که در صورتی که بتوانیم با سرعت نور حرکت کنیم، 4.2 سال دیگر به آنجا خواهیم رسید که با احتساب پیشرفتهترین علوم راکتی که در حال حاضر در اختیار بشر است، انسان میتواند تا 50 هزار سال دیگر به این ستاره برسد.
هاوکینگ میگوید:" باید سرعت عمل به خرج داد زیرا امکان جلوگیری از فجایع بشری تا دو قرن دیگر از بین خواهد رفت و تنها فرصت باقی مانده برای بقای طولانی مدت انسان، ترک زمین و پخش شدن در فضا است. ما در صد سال گذشته پیشرفتهای قابل توجهی داشتهایم و اگر بخواهیم صد سال آینده نیز به این پیشرفتها ادامه دهیم، باید زمین را ترک کنیم."
این اولین باری نیست که هاوکینگ درباره سرنوشت ناگواری که در انتظار انسان است هشدار میدهد. وی در سال 2006 اعلام کرد زمین به شدت در خطر نابودی قرار دارد و به تازگی نیز در این باره بسیار سخن گفته است.
وی در ماه آوریل از خطر ارتباط با بیگانگان فضایی سخن گفت و اعلام کرد این موجودات قطعا وجود دارند و انسان باید به هر قیمتی از برقراری ارتباط با آنها پرهیز کند.
وی میگوید: "در مغز ریاضیدان من، اعداد به تنهایی میتوانند درباره وجود بیگانگان فضایی استدلال کنند. چالش اصلی کشف این است که این موجودات چه شکلی دارند."
وی سئوال خود را با گفتن اینکه احتمالا این موجودات با حیات میکروبی یا جانداران ساده برابری میکنند، پاسخ میدهد.
گونهای از حیات که تقریبا در تمامی تاریخ حیات زمین وجود داشته و به گفته هاوکینگ میتواند انسان را با خطری بزرگ مواجه کند.
وی در ماه می اعلام کرد باور دارد انسان میتواند میلیونها سال به سوی آینده سفر کرده و سیاره تخریب شده خود را بازسازی و احیا کند. در صورتی که بتوان فضاپیماهایی ساخت که سریعتر از سرعت نور پرواز کنند، یک روز بر روی عرشه چنین کشتی برابر یک سال بر روی زمین خواهد بود، این به آن دلیل است که طبق گفته انیشتن با شتاب گرفتن اجسام در فضا حرکت زمانی که آنها را احاطه کرده کند میشود.
وی می گوید: "روزگاری سخن گفتن از سفر در زمان جرم به حساب میآمد و من برای اینکه مورد هجوم منتقدان قرار نگیرم از سخن گفتن درباره این موضوع اجتناب میکردم. اما این روزها دیگر برایم اهمیتی ندارد."