جهان فردا(۲)

با ادامة این روند، امکان خرید شرکت‌های کوچک غربی توسط شرکت‌های چینی سازندة تجهیزات مخابراتی، فراهم می‌شود که البته این امر تا حد زیادی به مسائل سیاسی و فرهنگی بستگی دارد. البته در اینصورت، هزینه‌های شرکت‌های چینی زیاد خواهد شد و حاشیة سود آنها کاهش خواهد یافت.
به نظر می‌رسد بهترین فرصت برای توسعة شرکت‌های سازندة تجهیزات مخابراتی، همگرایی فناوری‌ها و محصولات است؛ زیرا همة این شرکت‌ها برای رسیدن به سطح درآمدی مطلوب با یکدیگر در رقابت هستند؛ به عنوان مثال، شرکت موتورولا در زمینة فروش محصولات به بنگاه‌های بزرگ و تجهیزات باند وسیع ثابت ، موفقیت زیادی داشته است؛ اما در بخش ارتباطات سیار، کم‌رنگ ظاهر شده است؛ بنابراین، این شرکت برای همگرا شدن، نیاز دارد که بخش تلفن همراه خود را نیز تقویت کند. یا شرکت اریکسون که در بخش ارتباطات سیار برتری قابل‌ توجهی ‌دارد، ولی در بخش ارتباطات ثابت بسیار کم‌فعالیت بوده است‌؛ این شرکت نیز برای توسعة بیشتر، باید به تقویت بخش ثابت خود، چه از دیدگاه شرکت‌های مخابراتی و چه در زمینة IP بپردازد. بنابراین سازندگان تجهیزات مخابراتی، برای توسعه و گسترش همه‌جانبه در بازارهای مختلف، باید در تمام بخش‌های مخابراتی همگرا شوند.

به نظر می‌رسد دو شرکت برتر، یعنی اریکسون و نوکیا-زیمنس بتوانند در کوتاه‌مدت، وضعیت بی‌خطری داشته باشند. مرحلة بعد در جهت توسعة این شرکت‌ها طی سال‌های آینده، تمرکز بر عرضة خدمات نرم‌افزاری است که انتظار می‌رود بیشترین میزان درآمد این شرکت‌ها، از بهبود امکانات نرم‌افزاری حاصل گردد. اپراتورها برای خدمات مبتنی بر فناوری HSPA به طور حتم از وجود شرکت‌های تأمین‌کنندة محصولات فعلی خود بهره خواهند برد.
در کنار ادغام شرکت‌های "آلکاتل، لوسنت و Nortel" و شرکت‌های "نوکیا و زیمنس"، رویداد مهم دیگری که ممکن است در مدت زمان کوتاهی اتفاق افتد، این است که شرکت اریکسون می‌تواند سهم قابل توجهی از بازار تجهیزات سیار را به‌دست آورد؛ زیرا این شرکت از خط تولید باثبات و قدرتمندی بهره‌مند است و همچنان می‌تواند به دور از چالش‌های ناشی از ادغام شرکت‌ها، بر بازار عرضة محصولات سیار، کنترل و تمرکز داشته باشد.

نیک لین ، کارشناس ارشد در امور کاربردها و ارایه محتوا در ارتباطات سیار
امضای قرارداد همکاری میان دو شرکت ودافون و Sky که به موجب آن، عرضة سرویس Mobile-TV آغاز شد، مهمترین رویداد سال 2006 بود؛ بر طبق این قرارداد، شرکت‌ Sky به پخش برنامه کانال‌های ماهواره‌ای برای مشترکان تلفن همراه ودافون اقدام می‌کند. البته عرضة این سرویس هنوز به مرحلة سودآوری نرسیده است.
اما این پرسش همچنان باقی است که آیا عرضة خدمات محتوایی بر روی تلفن همراه می‌تواند سهم عمده‌ای از بازار را به خود اختصاص دهد؟ در سال 2007، شاهد خواهیم بود که اپراتورهای بیشتری، این خدمات جدید را به مشترکان خود عرضه خواهند کرد و به آنها در مورد استفاده از خدمات فعلی مانند نرم‌افزارهای بازی، موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی، آموزش‌های لازم را نیز ارائه خواهند داد. به تدریج اپراتورها، معرفی مفاهیم جدیدی چون جستجو و محتوا به همراه تبلیغات را آغاز خواهند کرد. در سال 2007، همزمان با امضای قراردادهای تجاری، روند مفاهیم جدید نیز آغاز می‌شود.
اما این موضوع نیز با نگرانی‌های خاص خود همراه است؛ زیرا زمانی شبکة پرسرعت HSPA در دسترس کاربران قرار می‌گیرد که کاربران تجربه کافی برای استفاده از این امکانات را ندارند؛ بنابراین، اپراتورها باید تجربة آنان را در استفاده از این خدمات محتوایی، تا حد زیادی افزایش دهند و تا آن زمان، انتظارات درآمدی خود را در حد پایینی نگه‌ دارند.

در سال 2007، استفاده از آگهی‌های بازرگانی به عنوان وسیله‌ای برای تأمین بودجة خدمات محتوایی، گسترش خواهد یافت؛ در واقع برای عرضة بیشتر این خدمات، آگهی‌های بازرگانی بسیار مؤثر خواهد بود.
طی یک تحقیق و بررسی که از دوهزار استفاده‌کننده خدمات محتوایی در انگلستان به‌ عمل آمد، مشخص شد که 56درصد از این کاربران، از وجود ارایه سرویس Mobile-TV آگاه بودند و حدود 5درصد نیز، از موبایل خود برای دیدن برنامه‌های تلویزیونی استفاده می‌کنند که این رقم بسیار در خور توجه است.
اما در حدود 63درصد از پاسخ‌دهندگان به این نظرسنجی، تمایلی برای استفاده از سرویس Mobile-TV نداشتند. 15درصد نیز علاقه‌مند به‌کارگیری این سرویس بودند؛ اما اعلام کردند که توان پرداخت هزینه‌های آن را ندارند. این بررسی نشان می‌دهد که فقط 20درصد از کاربران خدمات محتوایی در انگلستان، برای استفاده از سرویس Mobile-TV آمادگی دارند و فقط یک‌درصد از این میزان، در ازای دسترسی به این خدمات آماده پرداخت ماهانه مبلغ 10 پوند هستند. با توجه به این موارد، اگر بخواهیم سرویس MobileTV را به طور رایگان در اختیار مشترکان انگلیسی قرار دهیم فقط 37درصد از کل مشترکان، جذب بازار این سرویس خواهند شد؛ اما اگر برای عرضة این سرویس مبلغی کمتر از 10 پوند مطالبه کنیم، تعداد مصرف‌کنندگان به 22درصد می‌رسد؛ ولی با مطالبة یک مبلغ 10پوندی، این تعداد به حدود یک‌درصد خواهد رسید. اینجاست که به نقش مؤثر آگهی‌های بازرگانی در کاهش هزینه ارایه خدمات محتوایی پی می‌بریم.

دیوید مک‌کوین ،کارشناس ارشد در امور گوشی‌‌های تلفن همراه و فناوری‌های مرتبط
بازار مخابراتی در سال 2006، دوقطبی بود؛ زیرا از یک سو، تولید و عرضة مداوم تجهیزات ارزان‌قیمت به بازارهای درحال‌توسعه، برای سازندگان این تجهیزات بسیار وقت‌گیر بود؛ از طرف دیگر، فراهم‌کردن گوشی‌های مجهز به امکانات دریافت برنامه‌های تلویزیونی با رشد قابل توجهی همراه بوده است.
اگر چه رشد تولید گوشی‌های ارزان قیمت در سال 2007 ادامه خواهد داشت، اما تأکید اصلی بر تولید گوشی‌های مناسب برای نسل سوم خواهد بود. همچنین در سال 2007، عرضة گوشی‌‌های نسل سوم در بسیاری از بازارهای پیشرفته با استقبال فراوان روبرو خواهد شد.
در بخش گوشی‌های پیشرفته و گران قیمت، ورود فناوری HSDPA را پیش‌بینی می‌کنیم. شرکت نوکیا اعلام کرده است که 50درصد از گوشی‌های پیشترفتة این شرکت، در آیندة نزدیک به فناوری‌های HSDPA و WiFi مجهز خواهند شد.

در سال 2007، فناوری HSDPA فقط منحصر بر لپ‌‌تاپ‌ها نخواهد بود؛ بلکه این فناوری در سایر تجهیزات مخابراتی نیز به‌کار برده خواهد شد. البته در حال حاضر، گوشی‌های مجهز به این فناوری در دسترس است و در این زمینه، شرکت‌های تولید‌کنندة کره‌ای، از رقبای خود پیشی گرفته‌اند.
در سال 2007، سهم عمدة بازار مخابراتی، به جای ترمینال‌های پیشرفته، به تجهیزات نسل سوم اختصاص خواهد یافت و شرکت‌های تولید‌کنندة چینی، مانند هواوی و ZTE، با مشارکت چند اپراتور اروپایی در این زمینه پیش‌قدم خواهند بود.
شرکت‌های پیشرو در بازار سال 2006، توانسته‌اند موقعیت خود را تثبیت و تقویت کنند. در سال 2006، 85درصد از کل گوشی‌های فروخته‌شده در بازار، متعلق به 6 بازیگر اصلی این عرصه بوده است که عبارتند از: نوکیا، موتورولا، سامسونگ، اریکسون، LG و BenQ. در سال 2007، نسبت فروش گوشی‌های موبایل شرکت‌های مذکور به غیر از BenQ، مشابه سال 2006 خواهد بود.
شرکت‌های مذکور، در سال 2006، به پیشرفتهای زیادی دست‌یافته‌اند که از میان آنها، شرکت موتورولا با عرضة موفقیت‌آمیز گوشی‌های Razr، درآمد فراوانی را کسب کرد. این شرکت تا کنون 50میلیون گوشی Razr را به بازار عرضه کرده است که این رقم بسیار قابل توجه است. اما اگر موتورولا نتواند محصول دیگری را تولید کند که با استقبال مشابه گوشی Razr روبرو شود، با مشکل مواجه خواهد شد.
در سال 2007، جایگاه برخی از این 5 شرکت‌ برتر، دست به دست خواهد شد و سهم بازار سونی-اریکسون نسبت به سایر شرکت‌ها بیشتر خواهد بود. نام این شرکت از برندهایی چون ‌سونی تشکیل شده است که در محصولاتی از قبیل واکمن بسیار موفق عمل کرده است و احتمالاً این موفقیت در زمینة دوربین‌های Cybershot نیز تکرار خواهد شد. هم‌اکنون، شرکت سونی- اریکسون در ژاپن، در حال ارایه تلفن‌های تلویزیون‌دار Bravia است. (Bravia، برند تلویزیون‌های LCD پیشرفته سونی است.)
در سال 2007، نسل جدید تلفن‌های مجهز به WCDMA رواج خواهد یافت؛ به‌طوریکه گوشی‌های تلفن همراه مجهز به این فناوری، غلبه بیشتری بر بازار خواهند داشت.

دوین کفیلوتو ، کارشناس ارشد مسائل مربوط به ظهور بازارهای مخابراتی جدید
در سال 2006، یکپارچه‌سازی در بعضی از بخش‌های مخابرات، مهمترین عاملی بود که این بازارها را به سمت توسعه و پیشترفت سوق داد. اغلب بازارهای منطقه‌ای در اختیار اپراتورهای منطقه‌ای،‌ که از تجربة بسیار خوبی در این مناطق بهره‌مند هستند، بوده است. البته این بدان معنا نیست که اپراتورهای غربی برای فعالیت در بازارهای این مناطق مناسب نبوده‌اند یا نیستند؛ بلکه اگر به طرح‌ها و برنامه‌های مربوط به گسترش رشد این بازارها توجه کنیم، درمی‌یابیم که اغلب این طرح‌ها به سمت اروپای شرقی منتقل شده‌اند.
با آغاز سال 2007، بازارهای بسیار کمی برای یکپارچه‌سازی وجود خواهد داشت؛ با وجود این، روند یکپارچه‌سازی ادامه‌ خواهد یافت؛ اما این روند در مقیاس وسیعی که در سال 2006 با آن روبرو بودیم، انجام نخواهد شد. در این سال، خصوصی‌سازی فقط در بعضی از اپراتورهای دولتی مبتنی بر ساختار PTT انجام خواهد شد و همزمان با خصوصی‌ شدن این اپراتورها، سرمایه‌گذاری اپراتورهای خارجی در این بخش نیز افزایش خواهد یافت.

شرکتهای نظیر MTN که بسیار خوب عمل کرده‌اند و اپراتور‌هایی همانند MTC و Orascom، در خلیج فارس سرمایه‌گذاری‌های سودآورتری انجام داده‌اند.
در سال 2007، تعداد قراردادهای خدمات مدیریت‌شده افزایش می‌یابد. هم‌اکنون بازار این خدمات در مناطق روستایی رشد قابل توجهی دارد. اپراتورهای باید از این فرصت استفاده کنند و شبکه‌های خود را در این مناطق توسعه دهند و با وجود کاهش درآمد خدمات صوتی، هزینة این خدمات را نیز تا حد امکان کاهش دهند.
در مورد گوشی‌های تلفن همراه نیز باید گفت که برنامة سازمان GSMA در زمینه تولید گوشی‌های کم‌هزینه و ترویج ان در برخی بازارها به نتیجه رسیده است و از این پس، روابط حاکم بر بازار، تعیین‌کنندة ادامة این روند خواهد بود. به‌طوریکه سازندگانی که در این طرح شرکت نکرده‌اند نیز می‌توانند محصولات خود را در این بازارها عرضه کنند.
در سال 2007، عرضة خدمات صوتی همچنان محور اصلی خدمات مخابراتی خواهد بود و بازار خدمات دیتا رشد چندانی نخواهد یافت. اگر چه در حال حاضر، اغلب اپراتورها به عرضة خدمات 3G و GPRS روی آورده‌اند، اما خدمات دیتا فقط در حد ارائة سرویس SMS و خدمات ارزش‌افزودة ساده مبتنی بر آن ادامه می‌یابد.

امیدواریم در سال 2007، شاهد افزایش رقابت در بازار مخابراتی باشیم؛ چراکه در بسیاری از بازارهای مخابراتی فقط دو اپراتور وجود دارد. در بازارهای کشورهای آفریقایی، تاکنون هیچکدام از اپراتورها، استراتژی‌های خاصی را در مورد نوآوری در تعرفه‌بندی خدمات به کار نبرده‌اند؛ ما امیدواریم در سال 2007، با افزایش سطح رقابت در این بازارها، شاهد تغییر این وضعیت باشیم.

مترجم: مهدیه قربانی

منبع:http://www.ayandehnegar.org/page1.php?news_id=3234

جهان فردا (۱)

کارشناسان ارشد مخابرات از سال 2007 می‌گویند
-
آنچه در ادامه می‌خوانید، نتایج گفت‌وگوی شرکت MCI (زیرمجموعه مؤسسه Informa) با چند تن از کارشناسان برجسته مؤسسه Informa است که در مورد رویدادها و پیش‌بینی‌های مهم مخابراتی سال 2007 انجام شده است. این مطلب در عین حال که به روندهای سال جدید اشاره می‌کند، رویدادهای پیشین مخابرات جهانی را نیز بررسی می‌کند.


در سال 2006، رشد صنعت مخابرات بسیار چشمگیر بوده است؛ به‌ طوری که پیشرفت‌های فراوان این صنعت را می‌توان در اغلب تیترها و عناوین مهم رسانه‌های خبری این سال مشاهده کرد. در اواسط سال 2006، شبکه GSM حدود 2میلیارد مشترک داشت که در پایان سال، حدود 200میلیون مشترک دیگر نیز به این تعداد اضافه شد. اما به طور کلی، گسترش یک یا چند فناوری خاص در صنعت مخابرات، موجب یکنواخت شدن روند عرضه خدمات و محصولات وابسته به آن فناوری خواهد شد که این مسأله می‌تواند رشد و توسعه صنعت مخابرات را با تهدید مواجه کند.

برخلاف سال‌های گذشته که کارآیی و عملکرد اپراتورها در کانون توجه قرار داشت، در سال 2006، عملکرد سازندگان و فروشندگان تجهیزات مخابراتی، توجه همگان را به خود معطوف کرد. موضوع ادغام این شرکت‌ها، در سال‌های گذشته نیز مطرح بوده است، اما این رویداد در سال 2006، به وقوع پیوست.

سال 2006، سال ادغام‌ها
در این سال چندین شرکت مخابراتی مهم، با هم ادغام شدند؛ از آن جمله می‌توان به شرکت نوکیا اشاره کرد که شبکه‌های نه‌ چندان کارامد شرکت زیمنس را خریداری کرد؛ البته تاکنون فقط نام این دو شرکت با هم ادغام شده است. شرکت آلکاتل نیز، قبل از آنکه موفق به در اختیار گرفتن فناوری UMTS شرکت Nortel شود، با شرکت لوسنت ادغام شد.

این اقدامات حاکی از آن بود که سازندگان و فروشندگان تجهیزات مخابراتی نتوانسته‌اند به فشارهای مالی شدیدی که از سوی مشتریان به آنها وارد شده بود، واکنش مناسب نشان دهند و در نتیجه، میانگین درآمد ناشی از هر کاربر در هر شرکت، تدریجاً کاهش یافته است. از سوی دیگر، عملکرد موفقیت‌آمیز شرکت چینی هواوی نیز، مشکل شرکت‌های غربی را دوچندان کرده بود.

افزایش عرضه خدمات چندگانه در میان اپراتورها نیز روند ادغام شرکت‌های سازنده تجهیزات مخابراتی را تحت تأثیر قرارداد و این دقیقاً زمانی بود که این شرکت‌ها، برای از بین بردن شکاف ایجاد شده در روند عرضه محصولات خود تلاش می‌کردند. در حقیقت، در سال 2006 بود که اپراتورها برای تثبیت موقعیت خود در عرضه خدمات چهارگانه (صدا، تصویر، دیتا و تلویزیون)، وارد عمل شدند. برای مثال، اپراتورFrance Telecom ، با تغییر نام همه خدمات خود به Orange به عرضه خدمات چهارگانه روی آورد و شرکت NTL نیز با خریداری شرکت Virgin، علاقه خود را به عرضه خدمات چهارگانه نشان داد.

هرساله‌، شاهد هستیم که اپراتورها برای کسب درآمدهای جدید و قابل اطمینان، به عرضه خدمات جدید می‌پردازند. در این میان، در پی انتقاد شدید یکی از مأموران کمیته ISVR به درآمدهای بسیار زیاد رومینگ اپراتورها در اروپا، لزوم تحقیق و بررسی فوری در این زمینه، دوچندان شد؛ در نتیجه، میان اپراتورهای شبکه GSMA و این کمیته، مناقشه لفظی طولانی‌ای درگرفت.

در سال 2006، نخستین عرضه تجاری خدمات تلویزیونی به روی تلفن همراه نیز آغاز شد که که می‌توانست انتظارات کاربران را که با نزدیک شدن به پایان سال افزایش می‌یافت، پاسخ دهد. در انگلستان، شرکت ودافون با شرکت Sky که ازکانال‌های ماهواره‌ای متعلق Rupert Mardoch به کاربران خود خدمات ارائه می‌کرد، قرارداد همکاری امضا کرد. کارشناسان اظهار داشته‌اند که کاربران خدمات محتوایی این شرکت، که برای دسترسی به این خدمات ماهانه مبلغ 10 پوند می‌پردازند، به طور متوسط فقط 10 دقیقه در هر ماه از برنامه‌های این کانال‌ها استفاده می‌کنند؛ یعنی به ازای هر دقیقه، 1 پوند پرداخت می‌کنند که به عقیده کارشناسان، نمی‌توانند در درازمدت از عهده پرداخت چنین هزینه‌ای برآیند.

در آمریکا نیز، شرکت Verison با شرکت YouTube یک قرارداد همکاری امضا کرده است؛ YouTube یک سایت ویدئویی آنلاین است که امکان ارسال تصاویر ویدیویی شخصی را برای کاربران فراهم می‌کند. در واقع، این‌گونه تصاویر، نقش پشتیبان را برای Mobile-TV ایفا می‌کنند. در ابتدا به نظر می‌رسید که این روند یک مدل تجاری ایده‌آل باشد، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که این مدل تاکنون آنطور که پیش‌بینی می‌شد، سودآور نبوده است.

هزینه‌های عرضه این خدمات بسیار قابل توجه است؛ علاوه بر آن، در بعضی موارد، فقط 20درصد از فیلم‌های ارسالی، مناسبِ پخش بوده‌اند و بقیة آنها، یا کیفیت‌شان بسیار پایینی بوده است یا جزو برنامه‌های مستهجن و غیر‌اخلاقی محسوب ‌شده‌اند. مسلماً عرضه خدمات سودآورتر، به شبکه‌های پرسرعت‌تری نیاز دارد؛ در نتیجه در سال 2006، بهبود شبکه‌های مبتنی بر GSM و CDMA به اوج خود رسید. طرفداران فناوری Wimax نیز برای گسترش این فناوری، رقابت خود با شبکه‌های GSM و CDMA را تشدید کردند؛ به‌طوریکه توسعه روزافزون Wimax سیار، برای این دو شبکه یک تهدید محسوب می‌شد.

اپراتورها در پاسخ به این روند، طرح 3GLTE را مطرح کردند؛ حتی یک کانون تفکر چینی نیز پا را فراتر نهاده و پیش‌بینی کرده است که بزرگ‌ترین بازار مخابراتی جهان (چین)، نسل سوم را پشت‌سر خواهد گذاشت و به سمت گسترش نسل چهارم پیش خواهد رفت. گزارش اپراتورها مبنی بر استقبال فزاینده از فناوری WCDMA در سال 2006، ممکن است تا حدی گمراه‌کننده باشد؛ بسیاری از تلفن‌های پیشرفته که در بازارهای توسعه‌یافته کنونی در دسترس هستند، از قابلیت ارائه خدمات نسل سوم برخوردار هستند.

تعداد قابل توجهی از این گوشی‌ها که هم‌اکنون در بازار وجود دارد، یا به درخواست خود مشترکان عرضه شده است یا اینکه به عنوان وسیله‌ای در جهت بهبود امکانات در دسترس قرار گرفته است و این بدان معنا نیست که کاربران از تمام مزایای خدمات پیشرفته‌ای که این گوشی‌های جدید فراهم می‌کنند بهره‌مند می‌شوند. سال2006، از نظر توسعة فناوری‌های جدید، سال بسیار پرباری بود. در این سال سرمایه‌گذاری‌های زیادی در بخش مخابرات انجام شد و از تمام فناوری‌ها، استراتژی‌ها و خدمات گوناگون استفاده شد که البته تمام این اقدامات با هدف کسب درآمد بیشتر در سال 2007، صورت گرفته است.

اما پیامد این اقدامات چه خواهد بود؟ آیا عرضه سرویس Mobile-TV در بازارهای اشباع‌شده کنونی، با موفقیت همراه خواهد بود؟ آیا شرکت‌های جدید تازه‌‌ادغام‌شده می‌توانند با کاهش هزینه‌های خود، پاسخگوی تقاضاهای روزافزون مشتریان اپراتور خود باشند؟ شرکت MCI، به منظور پاسخ به سوالات مطرح‌شده در زمینه صنعت مخابرات در سال 2007 و بررسی نقاط روشن و مهم این سال، نظر چند تن از کارشناسان خبره Informa را جویا شده است.

مایک رابرتز ، کارشناس ‌ارشد در امور فناوری و زیرساخت‌های مخابراتی در سال 2006، چندین توافق‌نامه تجاری مهم، میان شرکت‌های بزرگ مخابراتی امضا شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد، ادغام دو شرکت بزرگ نوکیا و زیمنس با یکدیگر شروع شده است. شرکت‌های آلکاتل و لوسنت نیز دو شرکت بزرگ دیگر بودند که با یکدیگر ادغام شدند و اکنون، شبکه UMTS شرکت Nortel را نیز در اختیار دارند.
ادغام شرکت‌های آلکاتل، لوسنت و Nortel، یکی از چالش‌های مهمی را که هر شرکت تازه‌ادغام‌شدة مخابراتی با آن مواجه می‌شود، نشان داد؛ این چالش از تطبیق‌ناپذیری و هم‌تراز نبودن خدمات و محصولات متنوع شرکت‌های ادغام‌شده ناشی می‌شود که باید در قالب یک شرکت واحد، که همزمان از فناوری‌های مختلفی چون UMTS و WCDMA استفاده می‌کند، عرضه شوند. قطعاً یک شرکت تازه‌تأسیس‌شده، برای کاهش هزینه‌های جاری خود ناچار است که یا محصولات را با هم ادغام کند یا یکی از آنها را حذف کند؛ این تصمیم باید به‌گونه‌ای اتخاذ شود که تعداد زیادی از مشتریان را از دست ندهند.

در سال 2007، شرکت موتورولا نیز با تغییرات زیادی مواجه خواهد بود. این شرکت با در اختیار گرفتن بخش CDMA شرکت Nortel، با مشکلاتی مواجه خواهد بود که به نظر نمی‌رسد بتواند از پس حل آنها برآید. پیش از این، شرکت موتورولا با شرکت هواوی همکاری می کرد که اگر این همکاری به دلایل سیاسی نبود، منطقی بود که موتورولا شبکه‌های خود را برای سرمایه‌گذاری مشترک در معرض فروش قرار می‌داد؛ اما با شرایط فعلی، به نظر نمی‌رسد که شرکت هواوی نیز برای این همکاری آمادگی لازم را داشته باشد.
هم‌اکنون، شرکت هواوی مرحله‌ رقابت بر اساس قیمت را پشت سر گذاشته است و برای بهبود کیفیت خدمات خود تلاش می‌کند؛ احتمالاً این روند در سال 2007 نیز ادامه خواهد یافت. به نظر می‌رسد روند توسعة بیشتر این شرکت، در آیندة نیز ادامه یابد. به طور حتم، این مسأله سبب می‌شود که شرکت‌های نه‌چندان‌پیشرفتة سازندة تجهیزات مخابراتی، تحت فشار مضاعف قرار گیرند.

روشهای انتقال تکنولوژی

چکیده

انتقال و جذب تکنولوژی در جهان سوم ، مقوله پیچیده ای است که هم از نظر علمی و هم از جنبه ابعاد فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی سالهاست نه فقط کشورهای در حال توسعه، بلکه بسیاری از مجامع پژوهشی غرب و سازمانهای بین المللی را به خود مشغول داشته است. سطح تکنولوژیهای کشورهای پیشرفته و جهان سوم فاصله محسوسی دارد.برای کاستن فاصله تکنولوژی کشورهای پیشرفته و کمتر توسعه یافته، انتقال تکنولوژی یک لازمه انکار ناپذیر است. انتقال تکنولوژی باروشهای مختلف و وسائل مختلف امکانپذیر است که با توجه به موقعیت انتقال دهنده تکنولوژی وانتقال گیرنده تکنولوژی مشخص می‌شود .

مقدمه
با مطالعه سابقه توسعه کشورهای درحال توسعه ، خصوصا کشورهای شرق آسیاملاحظه می شود که آنها در مسیر توسعه خود برای تسریع در حل مشکلات بخش صنعت ، بنیان تکنولوژی کشور خود را از طریق انتقال آن از سایر کشورهای توسعه یافته تقویت کرده و سپس با ایجاد زیربنای اقتصادی مناسب درصدد تقویت مراکز دانشگاهی و پژوهش خودبرآمده اند.
اگر کشورهای درحال توسعه به عنوان یک راه حل دیگر قصد دارند که خود دانشهای علمی و فنی ضروری جهت توسعه اقتصادی را بدون بهره گیری از دانشهای موجود که نتیجه تحقیقات پژوهشگران و اندیشمندان جهان است کسب کنند، این نه تنها عملی بس مشکل است ،بلکه باعث اتلاف غیرمنطقی نیروها می شود. به علاوه دستیابی به چنین راه حلی در مدت زمانی که کشورهای کم رشد جهت رسیدن به توسعه اقتصادی درنظر گرفته اند امکان پذیرنیست . اگر چنین تفکری در جهان مقبولیت یابد، پیشرفت فنی تمام کشورهای جهان ازجمله کشورهای صنعتی مختل خواهدشد.
انتقال موفق تکنولوژی نیاز به شناخت اهداف صنعت، منابع تکنولوژی، نحوه ابداع و نحوه انتقال، روشهای انتقال، فاکتورهای تاثیرگذار، نحوه جذب و نحوه توسعه آن دارد و هریک از آن شناختها متکی به تخصص ویژه خود است. بدون استفاده از کارشناسان انتقال تکنولوژی و اصول مدیریت تکنولوژی، معمولاً عمل انتقال یا اصولاً صورت نمی‌گیرد و یا انتقال تکنولوژی مربوطه بصورت ناقص و نیم‌بند انجام می شود.
برای کاستن فاصله تکنولوژی بین کشورهای پیشرفته و کشورهای درحال توسعه انتقال تکنولوژی بهترین گزینه است. برای این کار بایستی به عناصر تشکیل دهنده تکنولوژی توجه کرد .

مفهوم انتقال تکنولوژی
تکنولوژی به منزله تمامی دانشها، محصولات، فرآیندها، ابزارها، روشها، و سیستم‌هایی است که در خلق کالاها یا ارائه خدمات مورداستفاده قرار می‌گیرد.
یکی از زمینه‌های اعمال مدیریت تکنولوژی که مستلزم جامع نگری و درونگری است، انتقال تکنولوژی است. امروزه، صنعتی شدن بطور عمیقی به انتقال تکنولوژی وابسته است.
در دنیای امروز رابطه ای مستقیم بین توسعه تکنولوژی و پیشرفت اقتصادی ،اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی یک کشور برقرار است . بطوری که می توان گفت تکنولوژی عاملی اساسی برای ایجاد ثروت، توانایی و دانایی کشورهاست و وسیله ای قدرتمند در توسعه ملی تلقی می شود. بدین جهت است که در سطح بین المللی ، جنگ اقتصادی تکنولوژیک جانشین جنگهای نظامی شده است. بنابراین اتخاذ استراتژی‌های توسعه تکنولوژی در بخشهای مختلف اقتصاد هر کشور جزء ضروریات بازسازی و توسعه اقتصادی آن کشور بوده و بدون آن دستیابی به اهدافی چون خودکفایی اقتصادی ، توسعه ملی و بهبود استانداردهای زندگی غیرممکن است.
انتقال تکنولوژی عبارت است از بکارگیری و استفاده از تکنولوژی در مکانی بجز مکان اولیه ایجاد و خلق آن. به‌عبارتی دیگر فرایندی که باعث جریان یافتن تکنولوژی از منبع به دریافت کننده آن می‌شود، ‌انتقال تکنولوژی نامیده می شود.
انتقال تکنولوژی فرایند پیچیده و دشواری است. خرید و انتقال تکنولوژی بدون مطالعه و بررسی لازم، نه تنها مفید نخواهد بود، بلکه ممکن است علاوه بر هدر رفتن سرمایه و زمان، به تضعیف تکنولوژی ملی هم بیانجامد. نگاه به انتقال باید به‌عنوان فرایندی باشد که از طریق آن تکنولوژی وارداتی به گونه‌ای کسب شود که نه تنها برای تولید محصول به‌کار گرفته شود، بلکه زمینه‌ای برای خلق تکنولوژی جدید باشد.
انتقال فناوری به دوگونه صورت می‌گیرد: انتقال عمودی و انتقال افقی. در انتقال عمودی یا انتقال تحقیق و توسعه‌، اطلاعات فنی و یافته های تحقیقات کاربردی به مرحله توسعه و طراحی مهندسی انتقال می‌یابد و سپس با تجاری شدن تکنولوژی به فرایند تولید وارد می شود.
در انتقال افقی ، تکنولوژی از یک سطح توانمندی در یک کشور به همان سطح توانمندی در محل دیگری منتقل می‌شود. در این حالت هرچه سطح گیرنده تکنولوژی بالاتر باشد هزینه انتقال تکنولوژی کاهش می یابد و جذب آن به صورت موثرتری انجام می شود. در جدول ماهیت و مفهوم انتقال تکنولوژی در هر سطح وهزینه آن در مقایسه با سطوح دیگر مشخص شده است‌.
برخی از عوامل تاثیرگذار برنحوه انتقال
-   انگیزه، هدف، معیار و سود مورد توافق متقاضی و عرضه کننده تکنولوژی.
-   سطح تکنولوژی و قابلیتهای متقاضی در امر انتقال کامل آن.
-   استراتژی فروشنده برای فروش تکنولوژی.
-   منابع اطلاعاتی موجود وقدرت چانه‌زنی متقاضی.
-   سیاست کلی جاری و تکنولوژیکی کشور متقاضی.

یک شرکت با شرکت دارنده تکنولوژی دیگری ادغام می شود و شرکت جدیدی از ترکیب دو شرکت قبلی به وجود می آید .

6- قراردادکمکهای فنی و خدمات مهندسی
1 -6-کمک­های فنی
کمک­های فنی عموماً خدمات و اطلاعات فنی و مدیریتی (صنعتی) است که در تولید و ساخت محصول یا مواد، مورد نیاز باشد. معمولاً این خدمات از طرف واحدهای تولیدی که دارای تجارب لازم و کافی در این زمینه باشند ارائه می­شود.
در پروژة صنعتی و تولیدی کمکهای فنی عمدتاً شامل خدمات زیر است:
* کمک در انتخاب تکنولوژی و روش ساخت و آزمایش کارخانه.
* تهیة صورت مشخصات فنی ماشین­آلات و تجهیزات.
* تهیة مشخصات محصول.
* همکاری در مقایسه پیشنهادهای خرید ماشین­آلات.
* همکاری در تهیه و خرید قطعات نیم‌ساخت و لوازم و مواد کمکی.
* همکاری در تهیه مشخصات مواد اولیه و منابع تأمین آنها.
* خدمات در رابطه با انجام آزمایشها و تحقیقات مواد اولیه و محصول.
* نظارت بر عملیات نصب و راه­اندازی کارخانه.
* خدمات در مورد تصحیح و تغییر روشهای تولیدی.
* خدمات مدیریتی در حین راه­اندازی و بهره­برداری.
2 -6- خدمات مهندسی
خدمات مهندسی به آن دسته از کارهای فنی اطلاق می­شود که در جهت ایجاد یک پروژه صنعتی و تولیدی به­کار آید. معمولاً این خدمات توسط موسسات مهندسی باتجربه در امر موردنظر و یا فروشندگان ماشین­آلات ارائه می‌شود.

7- مدل پارکهای علمی - آموزشی
در این مدل امکاناتی برای متخصصان، جهت ایجاد شرکت فراهم می شود. این کمپانی ها اغلب توسط پرسنلی که آزمایشگاهها را ترک می کنند ایجاد می‌شود‌.

8- مدل فرت
این مدل در انگلستان به کار گرفته می‌شود و ناظر بر افرادی است که از ناحیه چندین شرکت یا کنسرسیوم نمایندگی دارند که در آزمایشگاههای دولتی به جستجوی تکنولوژی بپردازند.

9- کنسرسیوم
تعدادی شرکت و موسسه عمومی جهت دستیابی به هدف خاصی در زمینه نوآوری تکنولوژیک با یکدیگر همکـاری مـی کنند ولی سهامی بین آنها رد و بدل نمی شود.

10- شبکه سازی
یک شرکت، شبکه ارتباطی با اشخاص و شرکتهای دیگر ایجاد می کند تا بتواند همواره در جریان نوآوریهای فنی و تکنیکی باشد .

11- قراردادهای فرعی و دست دوم
این روش می تواند به انواع مختلف انجام شود.
الف - گرفتن بخشی از کار از انتقال دهنده (داخلی سازی).
ب - گرفتن کار از کمپانی های معتبر در صورتی که در شبکه آنها قرار بگیریم (فعالیتهای تخصصی).
ج - گرفتن کار و دادن به بخشهای مختلف اگر قسمت مهندسی قوی داشته باشیم.

12- قراردادهای بیع متقابل
* در این روش عرضه کننده تکنولوژی موافقت می کند که امکانات تولیدی برای متقاضی فراهم کند و در آینده از محصولات تولیدشده وی بعنوان بازپرداخت اصل وسود سرمایه گذاری خود ، خریداری می کند.
* مهمترین مشوق و انگیزه عرضه کننده تکنولوژی در وارد شدن در قرارداد بیع متقابل ، استفاده و بهره برداری از منابع طبیعی و انسانی ارزان در کشور دریافت کننده تکنولوژی است.
* مهمترین انگیزه برای دریافت کننده تکنولوژی ، انتقال تکنولوژی صنعتی و بهره‌برداری حداکثر از منابع طبیعی و انسانی در کشورش است .

13- سهام اقلیت
یک شرکت بخشی از سهام شرکت عرضه کننده تکنولوژی را می خرد، اما در مدیریت آن نقشی ندارد.

14- اتحاد
دو شرکت تواناییهای تکنولوژیک خود را در جهت رسیدن به محصولی جدیدتر به اشتراک می گذارند.
همکاری استراتژیک عبارت است از فرآیند تشخیص شکاف در تکنولوژی­های بومی با جستجو برای یافتن تکنولوژی­های پرکننده و سپس درگیر کردن صاحبان آن تکنولوژی در مشارکتی که نتیجة آن انتقال تکنولوژی به کشور باشد. کشورهای تازه صنعتی شده­ای مثل کره، همانند کشورهای پیشرفتة صنعتی، اکنون در جستجوی مکملهای تکنولوژی بومی خود هستند و برای این منظور هر مشوقی را که لازم باشد فراهم می­کنند تا صاحبان خارجی تکنولوژی را به این نوع همکاری­ها بکشانند.

ب : انتقال تکنولوژی به صورت غیر رسمی
1 - استخدام پرسنل فنی و علمی
2 - خرید و واردات ماشین آلات و دریافت کمکهای فنی به وسیله سازندگان اصلی ماشین آلات
3- مهندسی معکوس
معمولا زمانی انجام می پذیرد که شرکتهای چند ملیتی و یا کشور عرضه کننده تکنولوژی از انتقال حق امتیاز تکنولوژیهای پیشرفته به کشورهای در حال توسعه امتناع می ورزند.
4- اعزام نیرو به خارج، برای آموزش و کسب تجربیات عملی
5- برگزاری کنفرانسها و نمایشگاههای کتاب، انتشارات مقالات و نمایشگاههای بین المللی و تجاری، صنعتی

عوامل موفقیت انتقال تکنولوژی به کشورهای درحال توسعه
به طورکلی کشورهای درحال توسعه می توانند درسهای پرارزشی از تجربه موفقیت آمیز بعضی از کشورهای صنعتی و تازه صنعتی شده بخصوص کشورهای واقع درشرق آسیا و آمریکای لاتین درامر توسعه تکنولوژی و صنعتی بگیرند. تجربه موفقیت آمیزاین کشورها نشان داده است که فراگیری و انتقال گسترده تکنولوژی‌های مناسب و مدرن به این کشورها، آنها را قادر می سازد تا بر بهره وری خود بیفزایند و درنتیجه به توسعه سریع صنعتی این کشورها منجر شده است . بعنوان مثال ، کشورهایی نظیر کره جنوبی ،تایوان ، برزیل و مکزیک بیشتر ازطریق واردات و انتقال تکنولوژی خارجی به عنوان کشورهای تازه صنعتی شده در شرق آسیا و آمریکای لاتین مطرح شوند. بطورکلی عوامل موقعیت این کشورها را می توان به دوعامل درونی و بیرونی تقسیم کرد. در درون این کشورها، عزم ملی برای توسعه تکنولوژی سرلوحه همه برنامه ریزیها و اقدامات قرارگرفته و کلیه بسترها و ساختارهای لازم برای تحقق این امر آماده شده است . در بیرون نیز، به دلیل اشباع شدن فضای سرمایه گذاری در کشورهای پیشرفته ، سرمایه گذاران غربی و شرکتهای بین المللی به همکاری مشترک و سرمایه گذاری در این کشورها راغب بوده‌اند. اگرچه این کشورها را می توان بخاطر برخی خصوصیات و شاخصهای کلان اقتصادی نظیر درآمد سرانه‌، حجم اقتصادی ، منابع اولیه و روند صنعتی شدنشان از دیگر کشورهامتمایز کرد، با وجود این بررسی عوامل موفقیت آنها می تواند برای کشورهای دیگری که درصدد پیروی از الگوی توسعه صنعتی مشابه آنها هستند، بسیار مفید باشد. بعضی

با مدیریت کارا و موثر، همکاری نزدیک بین مراکز تحقیقاتی و صنایع، توجه به فعالیتهای تحقیق و توسعه و حمایت موثر دولت، می توان درصد احتمال شکست در انتقال فناوری را به حداقل رساند.

ازمهمترین عوامل موثر در انتقال موفقیت آمیز تکنولوژی کشورهای تازه صنعتی شده ،عبارتند از:
* مدیریت کارا و موثر.
* همکاری نزدیک بین مراکز تحقیقاتی و صنایع.
* توجه به فعالیتهای تحقیق وتوسعه.
* دردسترس بودن بازار کافی.
* قابلیت و ظرفیت جذب کشور گیرنده تکنولوژی.
* حمایت موثر دولت.
* تمایل انتقال دهنده و گیرنده تکنولوژی .
* سیاست توسعه صادرات.

نتیجه گیری
انتقال تکنولوژی مقوله ای مهم واساسی در ارتقای سطح تکنولوژی یک کشور و درنهایت حرکت به سمت توسعه پایدار است. البته این امرمستلزم توجه به مراکز تحقیقاتی و حمایتهای اقتصادی و سیاسی از این‌گونه فعالیتها است.
عوامل مهم تعیین کننده روش انتقال تکنولوژی به مقدار بسیاری شامل ترکیبی از تمایل انتقال دهندة تکنولوژی­ جهت عرضه تکنولوژی و دانش فنی و همچنین توانایی دریافت کنندة تکنولوژی جهت کسب و جذب تکنولوژی است. اهمیت انتخاب روشهای انتقال تکنولوژی بسیاری از کشورهای در حال توسعه را بر آن داشت که انواع مختلف روشهای اکتساب تکنولوژی را جهت انتخاب مناسب­ترین آنها آزمایش کنند.
با توجه به رشد سریع تکنولوژی­های نو و اهمیت آنها از لحاظ تأْمین امنیت ملی، رفاه عمومی و رشد اقتصادی، غفلت از آنها ممکن است ما را از قافلة تکنولوژی دور کند. بنابراین باید در جستجوی راههایی بود که دستیابی به این تکنولوژی­ها را به سریع­ترین وجه، ممکن سازد.
برای این کار باید فعالیتهای زیر در تمامی ارکان تصمیم گیری موردتوجه قرار گیرد :
1 - بستر سازی فرهنگی.
2 - فعال­شدن دانشگاه در انتقال تکنولوژی و رابطه موثر دانشگاه وصنعت.
3 - نقش مدیریت.
4 - همکاری با کشورهای درحال پیشرفت نظیر چین ، کره ، مالزی ، هند و ... .
5 - ایجاد مراکز تحقیقاتی وحمایت از کارآفرینان.

منابع و مآخذ
1 -دکتر منوچهر منطقی . روشهــای مختلـف انتقــال تکنـولـوژی – اولین دوره مدیریت تکنولوژی هوا فضای ایران
2 - بهمن ابراهیمی حسین‌زاده -روش­های انتقال تکنولوژی - شبکة تحلیلگران تکنولوژی ایران- دومین همایش ملی توسعه فناوری در صنعت نفت
3 - دکتر علیرضا علی احمدی و مهندس علیرضا توکلی - نگرش جامع به انتقال تکنولوژی تدبیر دی 79 شماره 109
4 - ضوابط، مقررات و روش­های مناسب انتقال تکنولوژی به کشور، دانشگاه علم و صنعت ایران، پایان­نامه، علیرضا توکلی.
5 - منصور بزمی مرتضی تاجریان – ارزیابی فرایند انتقال تکنولوژی DMD از دیدگاه مدیریت تکنولوژی – دومین همایش ملی توسعه فناوری در صنعت نفت
6 - دکتر عارفه فدوی اصغری انتقال تکنولوژی، سایت آینده نگر
7 - دکتر رضا اسلامی "عوامل موفقیت در انتقال تکنولوژی و توسعه صنعتی کشورهای درحال توسعه " صنعت و توسعه ، شماره 17.

_ عبدالحمید عربی: دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم تحقیقات

[e-mail]

منبع:http://www.ayandehnegar.org/page1.php?news_id=3290

تکنولوژی

تلاش برای تعریف تکنولوژی به مثابه‌ی ماجرای برخورد فرد نابینا و فیل است. او با لمس قسمت‎های مختلف بدن فیل، تصورات مختلفی (از درخت گرفته تا مار، طناب، بادبزن یا چیزهای دیگری) را در ذهن خود مجسم می‎کند.

از نظر اهل علم، تکنولوژی محصول نهایی تحقیقات یا همان دانش فنی و اطلاعاتی است که می‎تواند به محصولی تجاری تبدیل شود. تحقیقات علمی معمولاً در قالب مقالات تحقیقاتی، اسناد پتنت و محصولات نمونه‎ای که برای اثبات ماهیت ابداعی به‌کار می‎روند، تجسم می‎یابد.

اما از نظر مهندسان، تکنولوژی ابزار یا فرآیندی است که برای ساختن محصولات بهتر به‌کار گرفته می‎شود. منظور از محصولات بهتر، می‎تواند محصولاتی باشد که عملکرد بهتر یا هزینه‌ی کمتری داشته باشند و امکان فروش آن‌ها در بازارهای جدید فراهم باشد. مهندسان دستآوردهای تحقیقاتی را به محصولاتی قابل فروش در بازار تبدیل می‎کنند. به عبارتی تکنولوژی‎های جدیدی خلق می‎کنند که تأثیرات عمده‎ای بر درآمد و سودآوری شرکت‎ها برجای می‎گذارد.

پرسنل بازاریابی باید تکنولوژی را نوعی چالش بدانند، زیرا تکنولوژی از یک سو با فراهم آوردن امکان تنوع در محصولات یا ورود سریع به بازارهای جدید، می‎تواند فرصتی برای کسب مزیت رقابتی دربرابر رقبا باشد و از سوی دیگر، آن‌ها باید به پیامدهای بازاریابی تکنولوژی جدید کاملاً واقف بوده و مشخص کنند که آیا مزایای استفاده از تکنولوژی جدید بر هزینه‎های اضافی آن برتری دارد یا خیر. بازاریابان باید ارزش اقتصادی تکنولوژی جدید و نحوه‌ی بهره‎گیری سودآور از آن در محصولات شرکت‎ها را تعیین کنند.

از نظر حقوق‌دانان، تکنولوژی همان مالکیت معنوی است که باید مورد حمایت و حفاظت قرار گیرد. پتنت، علائم تجاری، کپی‎رایت، آثار ماسک و دانش فنی همگی جلوه‎های قانونی تکنولوژی است که به منظور کنترل، اشاعه و استفاده از تکنولوژی، مورد استفاده قرار می‎گیرند. مالکیت معنوی در تمام ابعاد زندگی ما نفوذ کرده است. از سرگرمی‎های مورد علاقه‌ی ما گرفته تا لباس‎ها و غذاهایی که خریداری می‎کنیم و حتی داروهایی که در زمان بیماری مصرف می‎کنیم. قانون، مسئول اطمینان از استفاده صحیح و عادلانه از مالکیت معنوی است و بدین منظور، مطمئناً زمان و تلاش فراوانی صرف خواهدشد.

از نظر مدیران بازرگانی، تکنولوژی مهم‌ترین دارایی شرکت‎ها است که کمتر موردتوجه قرار می‎گیرد. اکثر مدیران معتقدند که آینده‌ی شرکت آن‌ها تا حد زیادی به استفاده از تکنولوژی بستگی دارد. با این وجود، بسیاری از شرکت‎ها هنوز استراتژی تکنولوژی و روش مناسبی برای ارزیابی و ارزش‎گذاری دارایی‎های تکنولوژیک خود تدوین و پیاده‎سازی نکرده‎اند. دیگر مدیران، کاملاً به نقش تکنولوژی در کسب‌وکار و بازار خود پی برده‎اند، اما در شناخت فرصت‎ها و روش‎های بهره‎گیری از دارایی‎های تکنولوژی در دیگر بازارها ناکام بوده‎اند. اما مدیران حرفه‎ای موفق که از بینش لازم برخوردارند، به اهمیت تکنولوژی به خوبی واقفند و منابع و توجه کافی را در راستای کسب بیشترین منافع به آن اختصاص می‌دهند.

در نهایت از نظر کسانی که تکنولوژی را به‌کار گرفته و از آن لذت می‎برند، تکنولوژی ماهیتی بسیار جالب، جذاب و همیشه متغیر دارد که امکان زندگی سالم‎تر، شادتر، امن‎تر و بهتر را فراهم می‎آورد. جمع دیدگاه‎های مختلف که دنیای تکنولوژی را شکل می‎دهند (همچون ملاحظات همان فرد نابینا)، تصویری جامع‎تر از تک تک این دیدگاه‎ها است.

شاید امروزه، بهره‎گیری مؤثر از تکنولوژی، مهم‌ترین موضوع پیش‎ روی شرکت‎های تکنولوژی ـ محور باشد و مطمئناً این روند در آینده تشدید خواهد شد. سرمایه‎های معنوی می‎توانند باارزش‎ترین دارایی‎های شرکت‎ها باشند، در حالی که کمـّی کردن و استفاده از آن‌ها بسیار دشوارتر از ساختمان‎ها، ماشین‎آلات و دیگر انواع دارایی است که می‎توان آن‌ها را به‌راحتی تعریف و در ترازنامه وارد کرد. آن‌هایی که هنوز به ارزش مالکیت معنوی پی نبرده‎اند باید به ارزش دارایی شرکت‎های برخوردار از مالکیت‎های معنوی در بازار، نگاهی بیاندازند. فقط برای نمونه بد نیست بدانیم که فقط نام تجاری کوکاکولا را حدود 40 میلیارد دلار ارزش‎گذاری کرده‎اند.

خرید یا فروش امتیاز، از استراتژی‎‎های مالکیت معنوی است که به منظور بهره‎گیری از دارایی‎های تکنولوژی در راه‎های جدید و خلاق مورد توجه قرار گرفته است. خرید یا فروش امتیاز در صنایعی همچون الکترونیک، کامپیوتر، مخابرات، بیوتکنولوژی، داروسازی و شیمیایی به شرکت‎ها امکان داده تا به بازارهایی وارد شوند که پیش از این فقط جولانگاه شرکت‎هایی با تکنولوژی‎های انحصاری بوده یا حتی باعث خلق بازارهای جدیدی شده که پیش از این به‌خاطر نیاز به استانداردسازی اساساً وجود نداشته‎اند.

چند سالی است که همکاران، موکلان، دوستان و آشنایان بارها نیاز به منبعی که نحوه‌ی تدوین و پیاده‎سازی قراردادهای امتیاز تکنولوژی در آن به صورت روشن و خلاصه آمده باشد، را به من یادآور شده‎اند. هرچند منابع چندی که ابعاد قانونی و مالی امتیاز تکنولوژی در آن به تفصیل تشریح شده در دسترس است، اما کمبود کتابی که مطالب آن به صورت ساده و قدم به قدم به این موضوع پرداخته باشد، به خوبی احساس می‎شد.

کتاب حاضر با تشریح ساده و کامل تمامی ابعاد قرارداد امتیاز تکنولوژی، تلاش می‎کند تا این خلأ را پر کند. این کتاب، با بررسی مسائلی که باید در اولین مراحل خرید یا فروش امتیاز موردتوجه قرار گیرد آغاز شده و با مطالعه‌ی ملاحظات بلندمدت پایان می‎پذیرد. فصل 1 به تشریح روش‎های جایگزین خرید یا فروش امتیاز و نحوه‌ی تعیین استراتژی مناسب در میان آن‌ها می‎پردازد. فصل 2، اجزای مختلف مالکیت معنوی در هر استراتژی امتیاز (همچون پتنت و علائم تجاری) و نحوه‌ی مدیریت بر این اجزاء را معرفی می‎کند. فصل 3، نحوه‌ی انجام تحقیقات بازار برای شناسایی بازارها، تکنولوژی‎های رقابتی و خریداران بالقوه امتیاز و نحوه‌ی استفاده از اطلاعات گردآوری شده را تشریح می‎کند. فصل 4 روش‎های معمول برای تعیین ارزش مالکیت معنوی را معرفی و فصل 5، اطلاعات لازم برای تدوین استراتژی امتیاز را تشریح می‎کند. فصل 6، نظراتی در مورد نحوه‌ی تجاری‎سازی تکنولوژی ارائه کرده و فصل 7، به مقوله‌ی مذاکرات و تهیه‌ی پیش‎نویس قراردادهای امتیاز می‎پردازد. ملاحظات سازمانی اداره‌ی بلندمدت قرارداد‎های امتیاز نیز موضوع فصل 8 است.

علاوه بر هشت فصل اصلی، پیوست‎های کتاب نیز به ارائه‌ی اطلاعات دقیق‎تر اختصاص یافته است. پیوست یک کتاب، فهرستی از منابع اطلاعاتی مفید در فاز تحقیقات بازار (همچون سازمان‎ها، انتشارات و منابع اینترنتی) را معرفی می‎کند و پیوست دو، نمونه‌ی کاملی از قراردادهای ترکیبی امتیاز را ارائه می‌نماید.

من در نگارش این کتاب، سه گروه را مشخصاً به عنوان خوانندگان اصلی کتاب مدنظر داشته‎ام. اولین گروه شامل افرادی است که در شرکت‎های خود از مالکیت معنوی برخوردارند و از آن بهره می‎برند ولی هنوز نیاز و زمان کافی برای تدوین و پیاده‎سازی یک استراتژی جدی را در این حوزه نداشته‎اند. امیدوارم این گروه از خوانندگان با مطالعه‌ی این کتاب بتوانند شناخت اولیه‌ی مناسبی از تمامی ابعاد قراردادهای امتیاز به دست آورند. همچنین معتقدم که این گروه می‎توانند از این کتاب بهره گرفته و تصمیم بگیرند که آیا فروش یا خرید امتیاز اساساً برای آن‌ها استراتژی مناسبی به شمار می‎رود یا خیر و اگر چنین بود، بتوانند به سمت طراحی و پیاده‏‎سازی قراردادی مناسب گام بردارند. دومین گروه هدف، آن دسته از کارشناسان حرفه‎ای هستند که در یکی از ابعاد فروش یا خرید امتیاز نیز تجاربی داشته‎اند و تمایل دارند که اطلاعات خود در مورد دیگر ابعاد موضوع را گسترش دهند. برای مثال، اطلاعات ارزش‎گذاری تکنولوژی[1] می‎تواند برای وکلای مالکیت معنوی جالب توجه باشد. هرچند این افراد با ابعاد قانونی امتیازات تکنولوژی به خوبی آشنایند ولی ممکن است به‌دنبال آموزش نکات بیشتری در مورد ارزش‎گذاری باشند. سومین گروه هدف، مبدعان و مخترعانند. کسانی که می‎توانند با پرداخت هزینه‎ای ناچیز و مطالعه‌ی این کتاب، اقدامات لازم برای حفاظت از اختراع و ابداع خود و تجاری‎سازی موفق آن را بیاموزند. مخترعان و مبدعان می‎توانند با استفاده از این کتاب آشنایی خود را با فرآیند فروش یا خرید امتیاز گسترش داده و توان تجاری‎سازی ابداعات خود و مذاکره با دریافت کنندگان بالقوه امتیاز را افزایش دهند.

این‌ جانب در طی بیست و اندی سال تجربه در حوزه‌ی اعطای امتیاز تکنولوژی، به عنوان عضوی از سازمان‎های مطرح حوزه‌ی امتیاز تکنولوژی، به عنوان مشاوری مستقل در دو شرکت نوپا و نهایتاً به عنوان استاد دانشکده‌ی بازرگانی فعالیت داشته‎ام. در تمام این سال‎ها، همواره از من خواسته شده تا مرجعی مناسب در مورد اطلاعات پایه‎ای امتیاز تکنولوژی پیشنهاد کنم، ولی من هیچگاه چنین کتابی که تمامی اطلاعات لازم، به شکلی واضح و مختصر در آن منعکس شده باشد نیافتم. لذا در اینجا دیدگاه‎های خود (و بسیاری از دوستان و همکاران خود) را در مورد مبانی فروش یا خرید امتیاز تکنولوژی به شما عزیزان تقدیم می‎کنم.

این کتاب برای تمام کسانی است که در این عرصه جالب و پرآتیه فعالند یا مایلند که به این حوزه وارد شوند. امیدوارم این کتاب برای شما مفید و جالب توجه واقع شود و در فعالیت‎های تکنولوژیکی برای شما آرزوی توفیق می‎نمایم.


---------------------------------

[1]. Technology Valuing

منبع:http://www.ayandehnegar.org/page1.php?news_id=3336

تاریخچه اینترنت

اتحاد جماهیر شوروی آن زمان موشکی با نام «اسپونیک» (Spotnik) را به فضا می فرستد و نشان می دهد دارای قدرتی است که می‌تواند شبکه های ارتباطی آمریکا را توسط موشک‌های بالستیک و دوربرد خود از بین ببرد. آمریکایی‌ها در پاسخگویی به این اقدام روس‌ها, موسسه پروژه های تحقیقی پیشرفته “ARPA” را به‌وجود آوردند.

هدف از تاسیس چنین موسسه ای پژوهش و آزمایش برای پیدا کردن روشی بود که بتوان از طریق خطوط تلفنی, کامپیوترها را به هم مرتبط نمود. به طوری که چندین کاربر بتوانند از یک خط ارتباطی مشترک استفاده کنند. در اصل شبکه‌ای بسازند که در آن داده ها به صورت اتوماتیک بین مبدا و مقصد حتی در صورت از بین رفتن بخشی از مسیرها جابه‌جا و منتقل شوند.
در اصل هدف “ARPA” ایجاد یک شبکه اینترنتی نبود و فقط یک اقدام احتیاطی در مقابل حمله احتمالی موشک های اتمی دوربرد بود. هر چند اکثر دانش امروزی ما درباره شبکه به‌طور مستقیم از طرح آرپانت “ARPPA NET” گرفته شده است.

شبکه ای که همچون یک تار عنکبوت باشد و هر کامپیوتر ان از مسیرهای مختلف بتواند با همتایان خود ارتباط دااشته باشد واگر اگر یک یا چند کامپیوتر روی شبکه یا پیوند بین انها از کار بیافتاد بقیه باز هم بتوانستند از مسیر های تخریب نشده با هم ارتباط بر قرار کنند.

این ماجرا با وجودی که بخشی از حقایق به‌وجود آمدن اینترنت را بیان می‌کند اما نمی‌تواند تمام واقعیات مربوط به آن را تشریح کند. باید بگوییم افراد مختلفی در تشکیل اینترنت سهم داشته اند آقای “Paul Baran” یکی از مهمترین آنهاست. آقای باران که در دوران جنگ سرد زندگی می‌کرد می‌دانست که شبکه سراسری تلفن آمریکا توانایی مقابله با حمله اتمی شوروی سابق را ندارد.

مثلا اگر رییس جمهور وقت آمریکا حمله اتمی متقابل را دستور دهد, باید از یک شبکه تلفنی استفاده می‌کرد که قبلا توسط روس‌ها منهدم شده بود. در نتیجه طرح یک سیستم مقاوم در مقابل حمله اتمی روس‌ها ریخته شد.آقای باران (Baran) تشکیل و تکامل اینترنت را به ساخت یک کلیسا تشبیه کرد و معتقد بود, طی سال های اخیر هر کس سنگی به پایه ها و سنگ های قبلی بنا اضافه می کند و انجام هر کاری وابسته به کارهای انجام شده قبلی است.
بنابراین نمی توان گفت, کدام بخش از کار مهمترین بخش کار بوده است و در کل پیدایش اینترنت نتیجه کار و تلاش گروه کثیری از دانشمندان است. داستان پیدایش اینترنت با افسانه و واقعیت در هم آمیخته شده است.

در اوایل دهه 60 میلادی آقای باران طی مقالاتی پایه کار اینترنت امروزی را ریخت. اطلاعات و داده‌ها به صورت قطعات و بسته های کوچکتری تقسیم و هر بسته با آدرسی که به آن اختصاص داده می‌شود به مقصد خاص خود فرستاده می‌شود. به این ترتیب بسته‌ها مانند نامه‌های پستی می توانند از هر مسیری به مقصد برسند. زیرا آنها شامل آدرس فرستنده و گیرنده هستند و در مقصد بسته‌ها مجددا یکپارچه می‌شوند و به صورت یک اطلاعات کامل درمی‌آیند.

آقای باران (Baran) طی مقالاتی اینچنینی ساختمان و ساختار اینترنت را پیش‌گویی کرد. او از کار سلول های مغزی انسان به عنوان الگو استفاده کرد, او معتقد بود: وقتی سلول‌های مغزی از بین بروند, شبکه عصبی از آنها دیگر استفاده نمی کند و مسیر دیگری را در مغز انتخاب می‌کند. از دیدگاه وی این امکان وجود دارد که شبکه‌ای با تعداد زیادی اتصالات برای تکرار ایجاد شوند تا در صورت نابودی بخشی از آن, همچنان به صورت مجموعه ای به هم پیوسته کار کند.
تا نیمه دهه 60 میلادی کسی به نظرات او توجه‌ای نکرد. تا اینکه در سال 1965 نیروی هوایی آمریکا و«آزمایشگاه های بل» به نظرات او علاقه‌مند شدند و پنتاگون با سرمایه‌گذاری در طراحی و ساخت شبکه ای براساس نظریات او موافقت کرد.

ولی آقای باران (Baran) بنابر دلایلی حاضر با همکاری با نیروی هوایی آمریکا نشد. در این میان دانشمندی با نام تیلور (Tailon) وارد موسسه آرپا (ARPA) شد. او مستقیما به آقای هرتسفلد رییس موسسه پیشنهاد کرد: (ARPA) آرپا هزینه ایجاد یک شبکه آزمایشی کوچک با حداقل چهار گره را تامین کند که بودجه آن بالغ بر یک میلیون دلار می‌شد.
با این پیشنهاد تیلور تجربه ای را آغاز کرد که منجر به پیدایش اینترنت امروزی شد. او موفق شد در سال 1966, دو کامپیوتر را در شرق و غرب آمریکا به هم متصل کند. با این اتصال انقلابی در نحوه صدور اطلاعات در دنیای ارتباطات رخ داد که نتیجه آن را امروز همگی شاهد هستیم.
این شبکه به بسته هایی (packet) از داده ها که به وسیله کامپیوتر های مختلف ارسال میشدند اتکا داشت. پس از انکه ازمایشها سودمندی انرا مشخص کردند سایر بخش های دولتی و دانشگاهها پژوهشی تمایل خود را به وصل شدن به ان اعلام کردند .

ارتباطات الکترونیکی به صورت روشی موثر برای دانشمندان و دیگران به منظور استفاده مشترک از داده ها در امد. در همان زمان که ARPAnet در حال رشد بود تعدادی شبکه پوشش محلی (LAN) در نقاط مختلف امریکا به وجود امد. مدیران LAN ها نیز به وصل کردن کامپیوتر های شبکه های خود به شبکه های بزرگتر اقدام کردند .
پروتوکل اینترنت ARPAnet IP زبان استاندارد حکمفرما برای برقراری ارتباط کامپیوتر های شبکه های مختلف به یکدیگر شد.تاریخ تولد اینترنت به طور رسمی اول سپتامبر 1969 اعلام شده است. زیرا که اولین “IMP” در دانشگاه “UCLA” واقع در سانتاباربارا در این تاریخ بارگذاری شده است.

از اوایل دهه 1990 رشد استفاده از اینترنت به صورت تصاعدی افزایش یافت . یکی از علل چنین استقبالی ابزار جستجویی مانند Gopher و archie بوده است اما اینها در سال 1991 تحت تاثیر word wide web قرار گرفتند که به وسیله CERN یا ازمایشگاه فیزیک هسته ای اروپا ساخته شد . با ان که اینترنت از ابتدا طوری بود که مبادله اطلاعات برای تازه واردان بسیار ساده باشد. بزرگترین جهش در وب در سال 1993 با عرضه نرم افزار موزاییک mosaic که نخستین برنامه مرورگر وب گرافیکی بود به وجود آمد.

برنامه موزاییک محصول تلاش دانشجویان و استادان بخش "مرکز ملی کاربردهای ابر کامپیوتر " در دانشگاه ایلینویز امریکا بود. برای نخستین بار موزاییک امکانات اشاره و کلیک (به وسیله موش) را فراهم کرد. کاربران می توانستند صفحات وب (web page) یا مجموعه ای از متن و گرافیک را کنار هم بگذارند تا هر کسی که میخواست انها را بتواند روی اینترنت ببیند.
وقتی با موش روی کلمه ها یا تصاویر خاصی که hyper link نامیده میشد کلیک میکردند برنامه موزاییک به طور خود کار یک صفحه دیگر باز میکرد که به کلمه یا تصویر خاص و کلیک شده اختصاص داشت. بهترین بخش این سیستم انجا بود که hyper link ها میتوانستند به صفحاتی روی همان کامپیوتر یا هر کامپیوتر دیگر اینترنت با خدمات وب اشاره کنند.

صفحات وب هر روز متولد میشدند و مفهوم موج سواری یا surfing روی وب متولد شد. اواسط سال 1994 سه میلیون کامپیوتر به اینترنت وصل شده بود و در ان هنگام اجرای عملیات اهسته نشده بود. صفحات جدید وب که شامل همه چیز از اسناد دولتی تا مدارک شرکت ها و مدل های جدید لباس بود در سراسر دنیا چندین برابر شد . موزاییک و جانشینان ان مانند navigator محصول شرکت " نت اسکیپ " اینترنت را از قلمرو علمی به میان مردم اوردند. طبق اخرین امار 51 درصد کاربران بعد از سال 1995 وارد این محیط شده اند. میلیون ها انسانی که از اینترنت استفاده میکنند نیازی ندارند که نکات فنی مانند TCP/IP را بدانند .

امروزه شرکتهای خدمات دهنده اینترنت یا ISP این کار را به عهده دارند.رشد روز افزون ان و ساده تر شدن استفاده ان همچنان ادامه دارد . هر چه تعداد مردم بیشتری به اینترنت رجوع کنند تعداد شرکت های سازنده برنامه های اینترنت بیشتر میشود.با انکه بعضی از عاشقان اینترنت ان را نوعی شیوه زندگی میدانند.
در نظر بیشتر کاربران منبع سرگرمی اطلاعات است ولی بیشترین مصرف ان پست الکترونیکی یا همان email است که یکی از ابزار های ارتباطی کار امد به شمار میرود. پیامها از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر با سرعت پرواز میکنند و منتظر میمانند تا شخص فرصت خواندن انها را پیدا کند . وب امکانات خوبی برای کپی از نرم افزارهای مجاز از لحاظ کپی فراهم میسازد.

وقتی که می بینیم که در مدت کوتاهی اینترنت به چنین رشدی نایل آمده است, مطمئنا دشوار خواهد بود که آینده او را پیش بینی کنیم. طبق نظر کارشناسان ماهانه 10 درصد به تعداد کاربران اینترنت افزوده می‌شود ولی تعداد دقیق کاربران که روزانه از آن استفاده می کنند مشخص نیست. هرچند که پاره ای از کارشناسان تعداد آنها را تا 900 میلیون نفر حدس می‌زنند. تعداد رسمی کاربران اینترنتی را در سال 2000 کارشناسان 500 میلیون نفر اعلام کرده بودند.

قطعا در سال های آینده تحولات شگرفی را در زمینه شبکه های اینترنتی شاهد خواهیم بود. به‌وسیله اینترنت انسان به راه های جدیدی دست پیدا کرد. در کنار این شانس جدید توسط اینترنت,‌ باید بگوییم خطراتی نیز در رابطه با سیاست و اقتصاد و علم به دنبال خواهد داشت. فرم امروزی اینترنت مدیون همکاری تمام کاربران اینترنت در سرتاسر گیتی است که با این تصور که اطلاعات موجود در سطح جهان را به راحتی با یکدیگر مبادله کنند. این تصوری بود که آقای باران(Baran) از اینترنت داشت و امیدواریم در آینده نیز تکامل اینترنت در این مسیر باشد.