آموزش مبانی فناوری اطلاعات- قسمت دوم

نقش فناوری در سازمان

فناوری پیشرفته تهدیدها و فرصت های جدیدی را برای سازمان فراهم می آورد. تغییر در فناوری موجب تغییر در قانونمندی های بازرگانی شرکت ها گردیده و سیستم سازمانی و اجتماعی در کشورهای پیشرفته را متحول ساخته است.

نقش فناوری در سازمان:

1-     ارتقا و بهره وری

2-     افزایش توان تولیدی کشورها

3-     توسعه اقتصادی

4-     استانداردهای بالاتر زندگی

5-     نیل به مزیت رقابتی

نیل به مزیت های رقابتی

 مایکل پورتر فناوری را از عوامل اصلی در ارتقا موقعیت رقابتی بنگاه ها می نامد. وی معتقد است که توسعه و تغییرات فناورانه فی نفسه دارای ارزش نیست بلکه ارزش تغییرات آن از آن جا ناشی می شود که این تغییرات بر مزیت رقابتی شرکت ها موثر است. ایشان برای درک نقش فناوری در ایجاد مزیت رقابتی، مفهوم زنجیره ی ارزش را مطرح نموده و شرکت را مجموعه ای مرکب از زنجیره ی ارزش ها می داند که هر یک از این ارزش ها به نوبه ی خود در بردارنده فناوری هایی می باشد.

نوآوری و فناوری

 نوآوری یکی از تکنیک های خلاقیت است و به عبارت دیگر نوآوری تحقق عینی و خارجی خلاقیت است. خلاقیت به هر نوع فکر، طرح، نظر، اندیشه و ایده ای که جدید باشد گفته می شود.

مدیریت نوآوری و فناوری

 مدیریت نوآوری در رابطه با توسعه ایده ای جدید است در حالی که مدیریت فناوری بر تحصیل و به کارگیری نوآوری های موجود متمرکز است.

یشرفت های متمایز در تولید

بعضی از مورخین انقلاب صنعتی را شامل سه تغییر اساسی می دانند که هر کدام از یک دوره مشخص تولید منتج شده اند:

1-     دوره قدرت مهندسین

2-     دوره مکانیزاسیون

3-     دوره اتوماسیون

دوره 1 از اواخر قرن 18 شروع شده یعنی زمانی که نیروی ماشین جایگزین انرژی انسان گردید.

دوره 2 این دوره ازاواخر قرن 19 آغاز گردیده یعنی زمانی که نیروی برق در مکانیزه کردن عملیات به کارگرفته شد.

دوره 3 این دوره از حدود سال 1950 شروع شد و به طور عمده براساس توسعه فناوری اطلاعات و حافظه کامپیوتر قرار داشته است .

از این سه دوره، دوره اتوماسیون بیشترین تغییر را در ارزش های اجتماعی و اقتصادی کارخانه ها و سازمان های خدماتی ایجاد نمود. براثر این فناوری تغییرات زیر در بازار ایجاد شده است:

1-     عمر محصولات در بازار کوتاه تر شده است .

2-     بازار محصولات متنوع تری را طلب می کند.

3-     بازار نسبت به زمان حساس است.

بازار نسبت به هزینه حساس است.

IPv6 – The Next Generation of Networking (قسمت دوم)

گذار به IPv6

پرسش بزرگ در مورد IPv6  زمان و چگونگی قرارگرفتن موفق آن بر روی اینترنت می‌باشد. سه مکانیزم برای گذار از IPv4 به IPv6 وجود دارد که با هر ترکیبی ممکن هست مورد استفاده قرار گیرند.

پشته دوگانه (Dual Stack)

در این روش IPv4 و IPv6 هر دو هم زمان بر روی یک دستگاه یا نود قرار دارند، بسته به اینکه این نود با چه نودی در حال صحبت باشد، برنامه در حال اجرا IP مناسب را انتخاب می‌کند. انتخاب IP مناسب از طریق جواب DNS به یک
 node-name نیز امکان پذیر می‌باشد. اگر DNS آدرس v4 برگرداند IPv4 انتخاب و اگر آدرس v6 برگرداند IPv6 انتخاب خواهد شد.

تونل (Tunneling)

در این روش بسته‌های IPv6 در بسته‌های IPv4 مجدد بسته بندی می‌شوند و توسط دو نود دارای  IPv6 جهت برقراری ارتباط با یکدیگر از طریق یک شبکه IPv4 مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو راه برای انجام این کار وجود دارد: روش خودکار از آدرس‌های IPv6 سازگار با IPv4 برای اضافه کردن یک مسیر به IPv6 Prefix که به آدرس تونل اشاره می‌کند، استفاده می‌کند.هر بسته‌ای که قرار هست برای یک آدرس سازگار با IPv4 فرستاده شود، از طریق تونل عبور داده می‌شود.

در روش پیکربندی شده آدرس نقطه خروجی تونل در نقطه ورودی آن پیکربندی می‌شود و بسته‌بندی مشابه مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترکیبی از روش‌های خودکار و پیکربندی شده برای مسیریابی بسته‌های IPv6 از طریق یک شبکه IPv4 می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. راه‌های دیگر روش تونل Teredo، ISATAP، 6to4 و  6over4هستند.

انتقال (Translation)

مکانیزم‌های انتقال پروتکل و آدرس مثلNAT-PT (Network Address translation –protocol translation)  و SIIT (Stateless IP-ICMP translation)  برای کمک به یک میزبان (host) IPv6 جهت صحبت با یک میزبان (host) IPv4  با پوشش دادن بسته‌های v6 در v4 و برعکس می‌تواند مورد استفاده قرار ‌گیرد.

مقایسه مکانیزم‌های گذار

روش پشته دوگانه برای استفاده آسان و انعطاف پذیر می‌باشد ولی این روش نیاز به دو پشته IP و نگهداری دو جدول پردازش و پول بیشتری دارد. همچنین برنامه‌های کاربردی می‌بایست قابلیت تشخیص اینکه همتای مقابل از IPv6 یا IPv4 استفاده می‌کند را داشته باشند. روش تونل امکان پیاده‌سازی تدریجی IPv6 را حتی با وجود ISPهایی که IPv6 را پشتیبانی نمی‌کنند، تا وقتی که  شما می‌توانید با استفاده از IPv6 از طریق یک شبکه IPv4 ارتباط برقرار کنید، را  میسر می‌سازد. در این روش پیاده سازی نقاط ورود و خروج به تونل نیاز به انجام کار اضافی دارد و امکان پیش آمدن خطا در این نقاط وجود دارد.

روش انتقال تنها در مواردی که نیاز خاصی مثل NAT  وجود دارد مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای کاربرد برخی خصوصیت‌‌های پیشرفته v6 ناتوان می‌باشد.

بنابراین روش‌های متفاوتی برای گذار به IPv6 وجود دارد که بسته به نیازهای مختلف کسب و کارها هر یک می‌توانند انتخاب شوند.

آنالیز پیاده سازی IPv6

اثرات IPv6 بر روی لایه‌های مختلف شبکه

·     لایه 2: سوئیچ‌های لایه 2 فریم‌ها را بر اساس آدرس MAC پردازش می‌کنند که مستقل از IPv6 می‌باشد. در نتیجه پیاده سازی IPv6 در شبکه‌های لایه 2 موجب اعمال تغییرات مهمی در سوئیچ‌های لایه 2 نمی‌شود. اگرچه پشتیبانی IPv6 برای پروتکل‌های VLANs ممکن هست به سخت افزار مناسب نیاز داشته باشد.کارکردهایی مثل ACL (Access Control Lists) وMLD snooping  (معادل IPv4 IGMP snooping) نیاز به اعمال تغییرات برای IPv6 خواهند داشت.

·     لایه 3: برای لایه 3 علاوه بر مودول‌های پایه‌ای IPv6 ، مکانیزم‌های routing و forwarding  نیز می‌بایست از وجود  IPv6 مطلع باشند. بنابراین پروتکل‌هایی مثلRIPng  و  OSPFv3باید اجرا شوند و سخت افزار مناسب پردازش بسته‌های IPv6 مهیا باشد. بنابراین تغییرات مهمی هم در سخت افزار و هم نرم افراز روترها باید اعمال شود.

نمود IPv6 برای Desktop/ Host

سیستم عامل‌های desktop برای پیاده سازی IPv6 بر روی کامپیوتر میزبان می‌بایست IPv6 را پشتیبانی کنند. همچنین برنامه‌های کاربردی و شرکتی نیاز دارند که IPv6 را پشتیبانی کنند بنابراین یک حداقل کاربردی برای  IPv6 وجود خواهد داشت. برنامه‌های جدید IPv6 باید به نحوی پیاده‌سازی شوند که مدل‌های ارتباطی end-to-end  و
 peer-to-peer را در اینترنت پشتیبانی کنند.

کامپیوترهای میزبان برای برقراری ارتباط از طریق IPv6 می‌بایست زیرساخت‌های لازم را داشته باشند. یک برنامه گذار برای شبکه‌ها باید تنظیم شود و این استراتژی تعیین می‌کند که آیا برای گذار به پشتیبانی نرم افزاری ویژه‌ای از طرف کامپیوترهای میزبان نیاز هست و یا به صورت یکپارچه انجام می‌شود. همچنین بسته به طرح توپولوژی شبکه به پشتیبانی DHCP  یا DNS نیاز خواهد بود.

الزامات پیاده‌سازی

IPv6 متعهد به ایجاد فایده‌های بسیار برای شبکه‌های ارتباطی می‌باشد. ولی با وجود پیچیدگی‌های تمامی خانواده IPv6 و زیرساخت‌های قویی که می‌بایست این پروتکل را پشتیبانی کنند، برای شرکت‌ها ضرورری است که توجه متفکرانه‌ای به الزامات پیاده‌سازی IPv6 داشته باشند.

حمایت از سرمایه‌‌های موجود

فروشندگان نیاز دارند که از سرمایه‌گذاری‌های موجود در سوئیچ‌ها، روترها و کامپیوترهای میزبان نگهداری کنند. بنابراین آنها به یک استراتژی که بازگشت سرمایه موجود را به حداکثر می‌رساند نیاز خواهند داشت.

بازگشت سرمایه(ROI)  

IPv6 به به‌روز رسانی سخت افزار و نرم افزار کامپیوترهای میزبان، سوئیچ‌ها و روترها نیاز دارد. همچنین ممکن است که پیاده‌سازی برنامه‌های خاص لازم باشد. گذار به IPv6 باید به دقت طراحی شود و در یک شبکه نمونه برای تست پیاده‌سازی شود تا این استراتژی مورد ارزیابی قرار گیرد، و تمامی این مسائل نیازمند وقت و صرف هزینه می‌باشد. بنابراین یک برنامه کسب و کار  شفاف برای آماده‌سازی مهاجرت شبکه‌های کامپیوتری شرکتی به IPv6 لازم می‌باشد.

طراحی شبکه

IPv6 به دو روش قابل پیاده‌سازی می‌باشد: داشتن دو شبکه کاملا ً مجزای IPv6 و IPv4 یا رویهم قرارگرفتن شبکه‌های IPv6 و IPv4. این استراتژی بر روی ویژگی‌های کامپیوترهای میزبان، سوئیچ‌ها و روترها تأثیر گذار می‌باشد.

عدم پایداری در برخی از ویژگی‌های IPv6

استانداردهای مشخصی مثل mobile IPv6 و flow label  هنوز به پایداری نرسیده‌اند که برای پیاده‌سازی موفق و به خصوص جلوگیری از پیش آمدن تداخل، ضرورری هستند.

پشتیبانی Service Provider

برای شرکت‌هایی که به ارتباط از طریق IPv6 بر روی اینترنت نیاز دارند، سرویس‌ها و برنامه‌هایی که از طرف
Service Providerها پیشنهاد می‌شود، می‌بایست مد نظر قرار گیرد.

IPv6 – The Next Generation of Networking(قسمت اول)

معرفی

IPv4 یا IP از پایه‌های پروتکل ارتباطی TCP/IP می‌باشد که برای انتقال بسته‌های داده، صوت و تصویر از طریق اینترنت استفاده می‌شود. IPv6 پروتکل نسل آینده شبکه های کامپیوتری (NGN) می‌باشد که برای جایگزین شدن پروتکل فعلی استاندارد شده است. این پروتکل بستر اصلی اینترنت نسل آینده خواهد بود که نسبت به IPv4 پیشرفت‌های به‌سزایی در زمینه امنیت، تحرک، همگرایی و مقیاس پذیری دارد. چهارچوب اولیه IPv6 توسط IETF (Internet Engineering Task Force) در دهه 1990 استاندارد شد، اگر چه هنوز توسعه‌های مستمری در زمینه جنبه‌های پیشرفته مشخصی از این پروتکل در حال انجام می‌باشد.

فواید IPv6

ویژگی‌های جدید IPv6 فواید زیادی را برای کسب و کارهای مختلف به ارمغان می‌آورد:

• کاهش هزینه‌های مدیریت شبکه: ویژگی‌های auto-configurationو آدرس‌دهی سلسله مراتبی IPv6 مدیریت شبکه را آسان می‌کند.
• بهینه سازی برای شبکه‌های نسل آینده(NGN): رها شدن از NAT مدل Peer-To-Peer را مجددا ً فعال می‌کند و به پیاده سازی application ها، ارتباطات و راه‌حل‌های متحرک جدید مثل VOIP کمک می‌کند.
• محافظت از دارایی‌های شرکت: IPSEC مجتمع، IPv6 را ذاتا ً امن می‌کند و امکان داشتن یک استراتژی متحد برای کل شبکه را فراهم می‌کند.
• محافظت از سرمایه‌گذاری: امکان گذر و انتقال آسان و برنامه‌ریزی شده از IPV4 به IPV6 ضمن اینکه امکان حضور هر دو پروتکل در فاز انتقال وجود دارد.

پروتکل IPv6

پروتکل IPv6 اولیه دارای ساختار هدر متفاوتی نسبت به IPv4 می‌باشد.شکل‌های زیر هدر هر دو پروتکل را نشان می‌دهد:

هدر IPv6 نسبت به IPv4 ساده تر شده است. فیلد جدید Flow Label برای به کارگیری Enhanced QoS         در آینده اضافه شده و با حذف Options پردازش بسته‌ها در نودهای میانی آسان‌تر شده است.

فواید خاص هدر جدید به شرح ذیل می‌باشد:

• افزایش تعداد آدرس‌ها:

 IPv6 دارای 128 بیت آدرس می‌باشد (در حالی که IPv4 32 بیت آدرس دارد) و در نتیجه تعداد آدرس ‌های IP موجود افزایش چشمگیری پیدا می‌کند و این امر مشکل سناریوهایی که به دلیل کمبود آدرس IP نیاز به پیاده‌سازی NAT می‌باشد، را حل می‌کند. عدم نیاز به پیاده‌سازی NAT تنظیمات شبکه را آسان می‌کند و پیچیدگی سخت افزار و نرم افزار را کاهش می‌دهد. همچنین در اختیار داشتن تعداد آدرس IPگسترده به چشم‌انداز آینده خانه‌های شبکه شده  که در آنها کلیه وسایل دارای آدرس IP مخصوص می‌باشند و در نتیجه امکان کنترل آنها از طریق اینترنت فراهم می‌‌باشد، کمک می‌کند. افزایش پیاده‌سازی سیستم‌های موبایل و بیسیم نیز به دلیل کمبود آدرس‌های IP محدود نمی‌شود.

• اتصال End-to-End:

IPv4 در موقعیت‌های معینی به دلیل کمبود تعداد آدرس نیاز به NAT دارد و متاسفانه NAT در کاربردهای Peer-to-Peer مثل VOIP به خوبی کار نمی‌کند. IPv6 نیاز به NAT را حذف کرده و اتصال End-to-End را به حالت اول برمی‌گرداند و در نتیجه کاربردهای Peer-to-Pee با IPv6 به خوبی کار می‌کند. همچنین برخی از پروتکل‌های لایه بالاتر مثل FTP برای کار کردن با NAT نیاز به نرم افزارهای خاصی دارند و در نتیجه این قبیل پروتکل‌ها آسان‌تر می‌توانند از طریق IPv6 فعال شوند.

• Routing  مؤثر:

همانطور که گفته شد هدر IPv6 نسبت به IPv4 ساده‌تر و مؤثر‌تر شده است. این امر موجب کاهش سربار پردازشی روترها و درنتیجه کاهش پیچیدگی سخت افزار و سریع‌تر شدن پردازش بسته‌ها می‌شود. و نیز آدرس‌دهی سلسله‌مراتبی در IPv6 موجب اختصاص فضای آدرس مناسب و درنتیجه کوچک‌تر شدن جداول Routing و مؤثرتر شدن مسیریابی در کل شبکه می‌شود.

• تنظیمات خودکار

IPv6 امکان آدرس‌دهی خودکار برای دستگاه‌های IPv6-enabled را فراهم می‌آورد. این امر موجب بهبود زیاد مدیریت و مقیاس پذیری  شبکه می‌شود. دستگاه‌های جدید مستقیما ً به شبکه بدون  نیاز به تنظیم دستی IP و یا وجود سرور DHCP وصل می‌شوند. همچنین مدیر شبکه به راحتی می‌تواند تعداد زیادی از سیستم‌ها را از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل کند.

• امنیت

IPv6 لزوم IPSEC را اجباری می‌کند و درنتیجه یک قالب امنیتی یک پارچه برای ارتباطات اینترنتی ایجادمی‌کند. IPSEC برای پیاده‌سازی رمزنگاری و نیز تصدیق استفاده می‌شود. دربسیاری از پیاده‌سازی‌های IPv4 امکان فعال سازی IPSEC نمی‌باشد و در نتیجه سطح امنیت کاهش می‌یابد.

• افزایش Mobility  و Multicast

IPv6 به شبکه‌های بیسیم امروزی با افزایش mobile IPv6 کمک می‌کند.

اضافه شدن فیلد Scope به IPv6 موجب بهبود قالب کاری ترافیک‌های Multicast شده است.

خانواده پروتکل IPv6

 IPv6 فقط یک پروتکل منفرد و  تک نمی‌باشد بلکه شامل یک خانواده‌ای از پروتکل‌ها است که جایگزین خانواده پروتکل IPv4 می‌شود.  خانواده IPv6 دربرگیرنده پروتکل پایه IPv6 و معماری آدرس‌دهی جدید آن می‌باشد.

IPv6 همچنین شامل پروتکل بسط یافته ICMPv6 که فراهم کننده امکانات تنظیمات خودکار و کشف همسایه (همانند عملکرد ARP در IPv4) ، کشف مسیر MTU (به این دلیل مهم می‌باشد که فقط نود سرچشمه در IPv6 می‌تواند بسته‌ها را Fragment کند.) ، پیغام دهی اطلاعاتی و خطا (شامل pingv6)، کشف Multicast Listener  (همانند IGMP برای IPv4) و کارکردهای مربوط به Mobile IPv6 می‌باشد.

DHCPv6 نسخه جدید DHCP برای IPv6 می‌باشد. از آنجایی که IPv6 دارای امکان تنظیم خودکار آدرس‌های IP می‌باشد، DHCPv6 همیشه مورد نیاز نیست. DHCPv6 کاملا ً از نو طراحی شده و فقط از نظر مفهومی شبیه به DHCP می‌باشد. DHCPv6 همچنین شامل کارکردهای جدید مثل تنظیم مجدد و تصدیق (authentication) سرچشمه سرور می‌باشد.

پروتکل‌های Interior Routing برای IPv6 شامل  RIPng (next generation RIP) و  OSPFv3می‌باشد. RIPng خیلی شبیه به RIPv2 می‌باشد که برای تبلیغ IPv6 network prefixes درست شده‌اند. بنابراین این

پروتکل برای استفاده در شبکه‌های کوچک و متوسط بسیار مناسب می‌باشد.

OSPFv3 یک پروتکل Link State براساس OSPFv2 با اعمال یک سری از تغییرات می‌باشد که بیشتر بر روی یک لینک اجرا می‌شود تا یک subnet. هر LSA دارای یک flooding scope  می‌باشد و OSPF authentication  به دلیل امنیت ذاتی ایجاد شده توسط IPv6-IPSEC حذف شده است. در یک اجرای نمونه به هر دو پروتکل OSPFv3 و OSPFv2 برای ایجاد افزونگی نیاز می‌باشد. OSPFv3 برای تبادل اطلاعات مسیر یابی IPv6 و OSPFv2 برای تبادل اطلاعات مسیر یابی IPv4.

نویسنده: ProCurve Networking HP Innovation

مترجم:  سلمه عبداللهی سهی

از خمیر دندان تا شهر فضایی

از خمیر دندان تا شهر فضایی محمود کریمی از سالها پیش که داستان های تخیلی نویسندگان صاحب نام را می خواندیم همواره تخیل و تصور این که آینده چگونه خواهد بود برایمان جذابیت داشته است. بسیاری از چیزهایی که در کتاب های ژول ورن تخیل فرض می شدند، امروزه شکل واقعی پیدا کرده و به عمل در آمده اند. امروز دانشمندان دنیا تنها براساس تخیل نویسندگان یا خودشان دست به تحقیق و پژوهش نمی زنند. امروز دانشمندان دنیا، از دانش کاربردی نوآوری و تکنیک ها و روش های حل خلاق مساله کمک می گیرند تا آینده ای واقعی را ترسیم کنند. شعار مهمی در بحث آینده نگاری فناوری(Technology Fore sighting) وجود دارد؛ آینده، ادامه راه گذشته نیست. با این توصیف، پیش بینی و ترسیم آینده نه براساس تخیل صرف، بلکه با رویکرد محقق شدن آن ، ترسیم هدف مورد انتظار از پژوهش هاست. نمونه های فراوانی از این قبیل فعالیتها را همه روزه در اخبار رسانه ها شاهدیم. از جمله قوی ترین روشها و ابزار های پیش بینی واقع بینانه آینده را می توان در دانش نوآوری نظام یافته TRIZ جستجو کرد. یکی از دانشمندان معاصر این دانش با نام کالوی رنتن د رمقاله ای که به تازگی منتشر کرده، تحولات عرصه نوآوری سالهای 2010 تا 2060 را براساس ابزارهای TRIZ پیشگویی کرده است. او گوشه هایی از نوآوری هار ا در هر دهه از این بازه زمانی با این مثالها ذکر کرده است: 2000تا 2020: استفاده گسترده از تلفن های تصویری/ ابزارهای موسیقیHands – Free( مثلا گیتاری از جنس هوا که شما فقط با تکان دادن دست خود آن را می نوازید)/ سلول ها خورشیدی زنده و دارای زیست. 2020 تا 2030: شبکه هایی از حسگرهای مینیاتوری بسیار ریز/ جایگزینی خمیردندان با نانوگیاه ها ( هم نظافت دهان و دندان هم تغذیه خوراکی طبیعی)/ گوشت مصنوعی خوراکی/ دیودهای کوچک نورافشان به جای تیرهای چراغ برق. 2030 تا 2040: تلفن های دارای عصب/ تلویزیون های سه بعدی و فناوری های شناوری(حرکت آزادانه دستگاه ها با غوطه وری میان هوا و زمین)/ پارچه های خود تمیز کننده/ خودروهای آسیب ناپذیر. 2040تا 2050 : پروازهای تک سرنشین به مریخ/ شبکه های هوشمند متشکل از ربات های ریز/ ربات های فوتبالیست/ استفاده گسترده مردم از میکرو روباتها. 2050 تا 2060: خانه های فوری(مثل کنسروها و کمپوت ها)/ شهرهای فضایی/ نانو گیاه ها برای درمان پزشکی از حفره های ریزپوستی/ انرژی هسته ای مقرون به صرفه و ارزان/ سفینه ها و فضاپیماهای کوچک( به اندازه یک کلید). این دانشمند در این مقاله آورده است که خوانندگان می توانند تا سال 2060 میلادی یعنی 1440 هجری شمسی صبر کنند و این فهرست را با فهرست آرتور سی. کلارک مقایسه کنند و آن زمان به قضاوت بنشینند که TRIZ چقدر می تواند به بهبودهای کلان و اساسی و پیشینی نسل های آینده فناوری کمک کند. منبع:روزنامه جام جم

تکنولوژی‌ به شما زمان می‌دهد

فناوری‌های جدید باعث شده تا هر فرد بتواند تا 43 ساعت کار مفید در هر روز داشته باشد.

نتایج یک مطالعه بین‌المللی که توسط شرکت یاهو و شرکت رسانه‌ای OMD انجام شده و میزان استفاده کاربران از اینترنت، تلفن، سرویس‌های ارسال پیام کوتاه، رادیو و تلویزیون در زمان کاری را مورد بررسی قرار داده است.

به گزارش اخبار فناوری اطلاعات، طبق اطلاعات مندرج در این تحقیق، کارشناسان در این پژوهش چهار هزار و 700 فرد بزرگسال از 16 کشور مختلف دنیا که شامل آمریکا، آرژانتین و تایوان هم می‌شده را بررسی کردند.

مایک هس مدیر بخش تولیدات بین‌المللی شرکت OMD گفت: «زمانی که مردم در حال استفاده از اینترنت هستند، به طور همزمان دو یا سه کار دیگر را نیز انجام می‌دهند که این کارها شامل تماشا کردن تلویزیون و صحبت کردن با تلفن می‌شود.»

به طور میانگین هر خانواده در طول روز 6/3 ساعت را به کار با اینترنت، 5/2 ساعت را به تماشای تلویزیون و یک ساعت را به کار با سرویس‌های ارسال و دریافت‌ پیام‌های نوشتاری می‌پردازند.

در این میان گفته شده که تنها زمان کوتاهی صرف بازی‌های کامپیوتری، گوش دادن به رادیو و کار با دستگاه‌های دیجیتالی پخش موسیقی، خواندن روزنامه، به‌روز کردن وبلاگ و انجام کارهای منزل می‌شود.

در آمریکا خانواده‌ها به طور میانگین از 12 فناوری مختلف در منزل خود استفاده می‌کنند که بیشتر آنها به نوعی رسانه محسوب می‌شوند.

در این مطالعات مشخص شده که 70 درصد افراد براین باورند که فناوری به ‌آنها کمک می‌کند تا در هر شرایطی برای دیگر اعضای خانواده قابل دسترس باشند.
منبع:http://www.ayandehnegar.org/page1.php?news_id=3112