تلویزیون هوشمند و اینترنت

تلویزیون، در همین مدت کوتاه عمر خود، نقش قابل توجهى در انتقال اطلاعات داشته است. امروزه، تلویزیون در تمام دنیا رسانه اى با بیشترین مخاطب است. بر طبق تحقیقات، به طور میانگین یک چهارم از وقت بیدارى مردم در پاى تلویزیون مى گذرد. دلایل محبوبیت تلویزیون بسیار است که خود بحث دیگرى مى طلبد. اما از دلایل اصلى آن مى توان به سادگى آن (عدم نیاز به دریافت اطلاعات زیاد از مخاطب) و امکان انتقال مقدار زیادى اطلاعات اشاره کرد. ضمن آنکه از تلویزیون مى توان هم براى اهداف تفریحى و هم امور جدى همچون آموزش استفاده کرد.
اما در حال حاضر، نسل جدیدى از تلویزیون در حال ورود به عرصه رسانه ها است. میلیون ها دلار اکنون هزینه مى شود تا ما در خانه هایمان واقعاً فرد دیگرى داشته باشیم و بتوانیم با او رابطه برقرار کنیم.

اما تلویزیون هوشمند (ITV) چیست؟ در معناى کلى آن، تلویزیون هوشمند تلویزیونى است که به بیننده اجازه مى دهد از راه هایى به جز کم و زیاد کردن صدا یا تغییر کانال با آن ارتباط برقرار کند. براى مثال، در یک تلویزیون هوشمند شما مى توانید از یک بانک فیلم، فیلمى را براى پخش مخصوص خود انتخاب کنید، یا با استفاده از آن با افراد دیگر یک بازى انجام دهید یا خریدى را از خانه و توسط تلویزیون خود انجام دهید. به عبارتى دیگر، تلویزیون هوشمند تلویزیونى است که داراى یک «مسیر بازگشت» است. یعنى در این تلویزیون، اطلاعات نه تنها از پخش کننده به بیننده مى رسد، بلکه اطلاعاتى نیز از سوى بیننده به پخش کننده باز مى گردد. ویژگى جالب سیستم هاى تلویزیون هوشمند آن است که توانایى آن را دارد تا مخصوص هر دستگاه تلویزیون یا بیننده، محتواى مخصوص به آن بیننده را در اختیار بگذارد. اکنون دو کاربرد مشخص ITV میان مخاطبان طرفدار بیشترى دارد:

۱- T-commerce یا تجارت از طریق تلویزیون: مثلاً شما مى توانید با استفاده از تلویزیون خود پیتزا سفارش دهید، بدون آنکه نیاز باشد تلفنى این کار را انجام دهید یا کامپیوتر خود را روشن کنید و از طریق اینترنت این عملیات را انجام دهید.

۲- ارتباط با برنامه ها: تصور کنید که بتوانید پخش یک فیلم را براى چند لحظه متوقف کنید (pause) بدون آنکه چیزى را از دست بدهید و یا با کلیک کردن، اطلاعات بیشترى از یک تبلیغ تلویزیونى به دست آورید.

تا همین جا مى بینید که به نظر مى رسد، ارتباط زیادى میان اینترنت و تلویزیون هاى هوشمند وجود داشته باشد. اما حقیقت آن است که تلویزیون هوشمند مفهومى کلى تر است و اینترنت تنها یکى از ابزارهاى رسیدن به چنین سیستمى است. در واقع پیش از رواج اینترنت به عنوان یک شبکه گسترده عمومى، ایده تلویزیون هوشمند شکل گرفته است. دهه ،۱۹۷۰ زمانى است که براى اولین بار تله تکست و تبلیغات تلویزیونى interactive معرفى شد. به این ترتیب، نوعى سیستم تلویزیون هوشمند شکل گرفت. اما در دهه ،۱۹۹۰ یکسرى تغییرات اساسى در دنیاى ارتباطات شکل گرفت و در زمینه تلویزیونى، هم امکانات تولید و هم شبکه هاى پخش به فرآیند دیجیتالى شدن وارد شدند و در نهایت در اواخر این دهه سرویس هاى تلویزیونى هوشمند کاملى ارائه شد. شرکت skydigital به عنوان اولین ارائه دهنده در اکتبر سال ،۱۹۹۸ سرویس خود را معرفى کرد، سپس cable&wireless,NTL و ONdigitd سرویس هاى خود را طى سال هاى ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ ارائه کردند. در حال حاضر، این سیستم ها امکانات مختلفى براى کاربر فراهم کرده اند. براى مثال، در یکى از این برنامه ها که در حقیقت یک مسابقه است («چه کسى مى خواهد میلیونر شود؟») بیننده مى تواند نسخه اى از مسابقه را مخصوص خود داشته باشد و مسابقه را انجام دهد و در صورتى که مایل بود نتایج را ارسال کند، با ارسال نتایج او قادر خواهد بود خود را با دیگران مقایسه کند و یا حتى جایزه مسابقه را ببرد، به عنوان مثال دیگر، برنامه هاى ورزشى اى هستند که امکان شرط بندى را در هنگام انجام مسابقه فراهم مى کنند. به این ترتیب، بیننده در یک وضعیت فعال قرار مى گیرد.

همان طور که پیشتر اشاره شد، براى ارائه چنین سرویس هایى روش هاى مختلفى وجود دارد که اینترنت یکى از این روش ها و شاید مهم ترین آنها است. از دیگر روش ها مى توان به استفاده از شبکه موبایل و یا سرویس کابلى اشاره کرد. اما اینترنت، به دلیل ویژگى هایش روش بسیار مناسبى براى این منظور است که در هفته بعد به آن خواهیم پرداخت.