از گونه‌های دیجیتالی حیات چیزی شنیده‌اید؟
تا به حال چیزی در مورد آویدیان‌ها شنیده‌اید؟ اصلا فکر می‌کنید موجودی که از زمان تغذیه می‌کند، به سرعت تکثیر می‌شود، از انتخاب طبیعی تبعیت می‌کند، قابلیت تکامل و بهبود حافظه‌اش را دارد و حتی می‌تواند به گذشته پیش از تکاملش بازگردد، باید چطور موجودی باشد؟
یک قهرمان تازه سری کتاب‌های علمی‌تخیلی که نویسنده‌اش ارادت خاصی به داروین داشته یا یک جانور فضایی کوچک که از کره‌ای بسیار‌شبیه به زمین و قوانین آن آمده است؟ هیچکدام!
به گزارش آی تی آپدیت به نقل از خبرآنلاین، آویدیان‌ها تنها اشکال دیجیتالی از حیات هستند که در یک پلت‌فرم نرم‌افزاری به نام آویده زندگی می‌کنند. ژنوم آنها هم مانند بسیاری از میکرورگانیسم‌ها خطی است با این تفاوت که از چندین خط کد تشکیل شده است. آنها مانند موجودات زنده بر سر به دست آوردن منابع با یکدیگر رقابت می‌کنند، تکثیر می‌شوند، جهش پیدا می‌کنند و کامل‌تر می‌شوند. آویدیان‌ها یا اشکال دیجیتالی شبیه به آنها در نهایت می‌توانند به گونه‌هایی از حیات هوشمند مصنوعی تبدیل شوند.
بیش از نیم‌قرن است که انسان روی حیات مصنوعی کار می‌کند اما هنوز به تعریف دقیقی برای حیات، هوشیاری و هوشمندی نرسیده است. در نتیجه تمامی تلاش‌های این سال‌ها و فرایند ایجاد هوش مصنوعی از بالا‌به‌پایین بی‌نتیجه مانده‌اند. همین باعث شده دانشمندان به فکر تغییر روند کار بیفتند و این‌بار با استفاده از توان بالقوه تکامل فرایند را از آغاز شکل بدهند.
حدود 20سال پیش تام ری با برنامه تییرا که قابلیت خودتکثیری داشت، این فرایند را آغاز کرد. بعدها قابلیت‌های جهش، در اختیار گرفتن منابع و انتخاب طبیعی هم به این برنامه اضافه شدند و سال‌ها بعد کریس آدامی تصمیم گرفت از این نرم‌افزار برای بررسی سیتماتیک تکامل استفاده کند. این آغاز حیات آویدیان‌ها بود.
این اشکال ساده از حیات دیجیتالی مانند میکروارگانیسم‌ها به فضای بسیار‌اندک و زمان کوتاهی برای ادامه حیات و تکثیر نیاز دارند. اما بر خلاف میکروارگانیسم‌ها تکامل آنها می‌تواند جایی متوقف شود، به عقب برگردد، بخشی از جهش‌ها حذف شوند و دوباره جریان تکامل ادامه پیدا کند.
البته این تمام چیزی نیست که بشر از آویدیان‌ها یا سایر موجودات دیجیتالی آینده انتظار دارد. این موجودات حافظه ساده‌ای دارند و بخش قابل‌توجهی از این تغییرات به تکامل و توسعه این حافظه دیجیتال و تبدیل آن به هوش مصنوعی برمی‌گردد. حافظه یکی از اولین ملزومات برای رسیدن به هوش مصنوعی تکامل یافته است.
ابزار دیگر محیط رقابتی است که در آن به برنده غذای بیشتر -زمان محاسباتی بالاتر- تعلق خواهد گرفت. به عنوان مثال ایجاد محدودیت‌هایی در منابع غذایی باعث شده این موجودات غذا را ردیابی و به سمت آن حرکت کنند. سرعت تکثیر و ظهور نسل‌های آینده نیز روند تکامل را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، به همین دلیل زمان رشد و تکثیر بسیار‌کوتاه پیش‌بینی شده و تاکنون هزاران نسل از آویدیان‌ها به دنیا آمده‌اند، کامل‌تر شده‌اند و با مرگ دیجیتالی جای خود را به نسل‌های آینده داده‌اند.
در میان این مراحل بخش تازه‌ای از آویدیان‌های اولیه با دو کد جدید به آنها اضافه شدند. آنها قادر بودند مسیری که غذا بیشتر است را تعیین و انتخاب کنند و از سوی دیگر فرمان تکرار مرحله پیشین برای آنها تعریف شده بود. انتخاب طبیعی و محدودیت منابع آنها را واداشت که به شکلی با حافظه‌شان کنار بیایند. محققان با استفاده از نتایج این تحقیق موفق شدند آویدیان‌های کامل‌تری خلق کنند که به سمت نور حرکت می‌کنند. کد ژنتیکی این گروه در ساخت «رومبا» ربات خانگی که به نور حساس است، به کار گرفته شده است. علاوه بر این آزمون انجام‌شده از لحاظ زیست‌شناسی نیز حائز اهمیت است و نشان می‌دهد راه‌یابی و کشف مسیرهای ساده اولین مرحله تکامل در حافظه کوتاه مدت بوده است.
گروه دیگری نیز به سرپرستی جف کلون دارند با استفاده از قوانین زیست‌شناسی تکاملی سیستمی از نورون‌های دیجیتالی خلق می‌کنند که هایپرنیت نام گرفته است. در طبیعت موقعیت هر سلول جنینی نوع تخصصی‌شدن آن و وظایف آینده‌اش را شکل می‌دهد. در هایپرنیت نیز برای تخصصی‌کردن نورون‌ها روش مشابهی به کارگرفته‌شده است.
آویدیان‌هایی که به این شکل تکامل یافته‌اند و ترکیب کلی آنها شباهت ساختاری خوبی با مغز دارد، ماه گذشته در یک ربات برای اجرای فرمان حرکت روی یک مسیر مستقیم به کار گرفته شدند و نشان دادند نسبت به ساختارهای پیشین کارایی بهتری دارند. استفاده از هایپرنیت و شبکه‌ای از میلیون‌ها اتصال نورونی دیجیتالی می‌تواند آغاز موفقی برای شبکه نورونی دیجتالی و در نهایت مغز مصنوعی باشد.
منبع:www.itupdate.ir
